Aheza Kahesai, on the far right, mourns the loss of her 38-year old son, killed by Islamic State militants in Libya. (Marthe Van Der Wolf/VOA)
By Marina de Regt
While Europe is discussing its immigration policies after last week’s disasters in the Mediterranean, Ethiopia is mourning the deaths of Ethiopian migrants during three dark events in the past three weeks. First the country was in shock when people heard about the outrageous violence against migrants, amongst whom many Ethiopians, in South Africa. At least three Ethiopians were killed and many more were victims of the recent xenophobic practices. A few days later the horrible news of the killing of thirty Ethiopian Christians by Islamic State (IS) in Libya led to a new wave of disbelief and disgust. And last week the drowning of more than one thousand migrants on their way to Europe caused a third shock as many Ethiopians make the same trip.
Door Eva de Jong.
Momenteel volgen derdejaars bachelorstudenten Antropologie het vak ‘Professionele en Thematische Oriëntatie’ onder leiding van Lenie Brouwer. Dit vak heeft als doel studenten bewust te maken van hun potenties en de mogelijkheden op de arbeidsmarkt. Één mogelijk perspectief is promoveren, net Donya Alinejad. Zij verdedigde op 16 februari 2015 haar proefschrift ‘Next Generation Diaspora: The formation of Iranian American-ness among second generation migrant internet users in Los Angeles. De derdejaars studenten waren erbij.
Iraanse Diaspora
Donya promoveerde op haar proefschrift over de Iraanse diaspora in de Verenigde Staten en de vorming van virtuele gemeenschappen door middel van internet. Via het begrip identiteit onderzocht zij hoe internet het dagelijks leven van de Iraanse tweede generatie in de Verenigde Staten beïnvloedt. Volgens Alinejad zijn internationale betrekkingen op internet sterk geïndividualiseerd en weerspiegelt de virtuele wereld hun politieke overtuigingen. Daarnaast onderzocht zij welke invloed offline Iraanse gemeenschappen hebben op internet en wat hun invloed is op de politieke verhoudingen tussen Amerika en Iran. Alinejad concludeert in haar proefschrift dat Iraanse-Amerikanen internet gebruiken om zich zowel te distantiëren van Iran als om verbinding te houden met Iran. Door middel van internet is de Iraanse diaspora in de Verenigde Staten steeds meer een cultureel centrum voor gemigreerde Iraniërs die verspreid over de wereld wonen.
Thijl Sunier Politici, opiniemakers, en media houden van cijfers en van duidelijke categorieën. Dat geeft orde en helderheid en suggereert objectiviteit. Ze geven de indruk dat de werkelijkheid in duidelijk van elkaar te onderscheiden categorieën kan worden ingedeeld en dat verschijnselen en gebeurtenissen een eenduidige oorzaak hebben. Grootschalige surveys kunnen dan ook steevast rekenen op voldoende media-aandacht, ook als er serieuze twijfel is over de uitkomsten. We krijgen dan conclusies gepresenteerd zoals ‘15% van de jihadi’s is bereid geweld te gebruiken’, of ‘44% van de moslims vindt het woord van god belangrijker dan de grondwet’, ‘ van alle moslims in Europa vindt 30% dat de doodstraf moet staan op afvalligheid, terwijl 70% van de fundamentalisten bereid is geweld te gebruiken.’
Zo ongeveer verliep de discussie van 22 februari in het programma Buitenhof tussen socioloog Ruud Koopmans en Nourdin el Ouali van de partij NIDA. Koopmans, een voormalige VU-socioloog die tegenwoordig de scepter zwaait in het in Duitsland nogal omstreden Wissenschaftszentrum Berlin für Sozialforschung, is de laatste weken weer volop in het nieuws nu hij zijn oude survey uit 2008 weer uit de mottenballen heeft gehaald waarin hij met ‘harde’ cijfers aantoont dat een groot deel van de moslims in Europa ‘fundamentalistische opvattingen’ heeft. Koopmans presenteert zijn uitkomsten op een alarmistische toon en tovert het ene na het andere percentage uit zijn hoed. El Ouali’s zwakke verweer is dat Koopmans goed onderzoek heeft uitgevoerd, maar dat de interpretatie van zijn uitkomsten te wensen overlaat. Dat is el Ouali niet aan te rekenen; ik zou waarschijnlijk hetzelfde hebben gezegd, maar daar zit dus precies het probleem. Hoezo is dit goed onderzoek en waaruit moet dat blijken?
Door Thijl Sunier
Terwijl Europa op zijn kop stond na de aanslagen in Parijs was ik op werkbezoek in Indonesië. Ook daar was de aanslag voorpaginanieuws, maar de roering was niet te vergelijken met de storm die in Europa woedde. Toen ik terugkwam was het stof enigszins neergedaald en kon ik met enige distantie de commentaren tot mij nemen. Mij bekroop al snel een gevoel van déja-vu, maar meer nog was ik geschokt over oppervlakkigheid van het debat (enkele bekende uitzonderingen daargelaten), de neiging elkaar te overschreeuwen of te overtroeven met niets zeggende oneliners (de meest gehoorde op dit moment: ‘niet elke moslim is terrorist, maar elke terrorist is wel moslim’), en het volledig langs elkaar heen praten van de lange rij deskundigen. Ik moet na enkele weken constateren dat wat de analyses betreft we geen millimeter zijn opgeschoten. Niets nieuws onder de zon, geen poging een stap verder te komen. Je kunt de opeenvolging van gebeurtenissen na de aanslagen bijna naadloos vertalen naar de nadagen van de moord op Theo van Gogh tien jaar geleden.
Door André Droogers Dagblad Trouw publiceert de resultaten van een onderzoek naar levensbeschouwing in Nederland. Ik neem de uitkomsten met een half onsje zout. Dat komt door de gevolgde onderzoeksmethode èn de geheel eigen aard van het onderwerp. In de sociale wetenschappen wordt onderscheiden tussen kwantitatieve en kwalitatieve onderzoeksmethoden. Sociologen, politicologen en psychologen gebruiken meestal de eerste, antropologen – mijn soort – de tweede. Wat je vindt, hangt af van je methode. Beide benaderingen hebben hun sterke kanten èn hun beperkingen. Overigens komen steeds meer combinaties voor.
Bij de kwantitatieve benadering is de stelregel dat meten weten is. Wat niet te meten is, wordt niet geweten. Trouw zet de gemeten onderzoeksresultaten op de voorpagina: 25% atheïst, 31 % agnost, 27% ietsist en 17 % gelovige.
De sterke kant van kwantitatief onderzoek is dat het representatief is. Het aantal geïnterviewden is groot. Dat is ook nodig, omdat de vooronderstelling is dat iemands stellingname verband houdt met diens persoonskenmerken, zoals opleiding, sekse of leeftijd. Bij een groot aantal kan dat verband worden gelegd, omdat pas dan alle factoren voorkomen.
Het Plein in Den Haag, Roel Wijnants, via Flickr, Creative Commons License
Ina Keuper ‘Typisch Nederlands’ was een ‘reality tv’-programma van VARA dat in september en oktober 2014 in vier delen werd uitgezonden op NPO 1. Ik had destijds de uitzendingen niet bekeken, maar heb dat alsnog gedaan naar aanleiding van een bericht op de website van de Antropologen Beroepsvereniging. Daar vond ik de aankondiging van SIETAR, de vereniging van professionals voor interculturele communicatie en diversiteit (Society for Intercultural Education, Training and Research) over een bijeenkomst over dit tv-programma en de invloed van de media op maandag 19 januari 2015 in Utrecht. Omdat ik sinds mijn recente pensionering tijd kan besteden aan allerlei leuke en interessante zaken besloot ik om de serie alsnog te bekijken en de bijeenkomst erover bij te wonen. Hieronder wil ik enkele bevindingen met jullie delen.
A hooligan attacks Albanian players during the Serbia-Albania football match, photo retrieved December 2 2014, Nazionale Calcio, via Flickr Creative Commons Attribution
Krisztina Rácz On October 14, the Serbia-Albania football game made it to the news worldwide. The reason was not the excellent game but rather the fact that during the match a drone, or more precisely a banner with a map attached to a drone, was flown around in the stadium. It is a matter of dispute whether the map represents merely territories where Albanians live, or the politically charged Greater Albania; one would assume though that it is the latter because for instance Italy, a country with a large Albanian emigrant population, is missing from it, but it does include Kosovo, among other territories. With the flying of the drone in the stadium things got out of control: one of the Serbian players caught the banner, some of the Albanians players tried to take it away him, and then football fans (or hooligans, depending on the interpretation) joined the fight on the pitch. Very few Albanian football supporters were involved in the incident since they were banned from entering the stadium in the first place, due to security risks. When the referee instructed the players to leave the pitch, the police did not secure the Albanian players’ exit, so they literally escaped from the stadium amidst Serbian hooligans shouting “Kill, slaughter, so that Albanians don’t exist!” at them (in Serbian this scansion rhymes, and instead of ‘Albanian’ other ethnic denotations can be inserted, most often ‘Croats’). The person accused of flying the drone was held up for interrogation, but eventually released. The reason why he was not even officially detained for questioning is unclear: Serbian media report that it was because upon the request to identify himself he presented his passport, which was of the USA instead of Albania. It is not clear why this would prevent detention, but what is known is that the person in question, who allegedly controlled the drone from the VIP box, is Olsi Rama, brother of Albanian Prime Minister Edi Rama. Serbian Prime Minister Aleksandar Vu?i? characterized the incident as a provocation. Serbian law has no provisions against taking drones into stadiums, however. Several days later the UEFA ruled that the official result of the match was 3:0 for Serbia, but Serbia was punished by having its 3 points taken away. Neither of the countries is satisfied with the result. Mr Rama’s official visit to Belgrade, planned for 22 October, was cancelled until further notice.
Mijn onbegrensde bengel in de Baltische Zee, zomer 2014 (foto door Inge Melchior)
Door Inge Melchior 16 Maanden geleden werd ik moeder van Jonah, en sinds die tijd denk ik al na over een blog stukje. Immers, moeder worden is een rite de passage, zegt men, en dat bracht mij terug bij oude antropologische wijsheren.
Mijn eerste antropologische observaties deed ik toen ik deel werd van ‘de groep van moeders’. Sinds Jonah 3 maanden oud is, gaan we wekelijks babyzwemmen en eens in de maand is er ‘mama-café’, een bijeenkomst voor borstvoedende moeders. Ik zie een identiteitsstrijd gaande bij deze jonge moeders, ie tegemoet proberen te komen aan de vele verwachtingen die ze ervaren vanuit de samenleving. Ik merk dat ze aan de ene kant het moederschap heel graag onderdeel maken van hun ‘nieuwe identiteit’, aan de andere kant de ontzettend sterke behoefte hebben om hun oude identiteit – van toen ze nog niet mama-van waren – kunnen voortzetten. ‘Pas jij alweer in je oude kleren?’ ‘Wanneer begin jij weer met werken?’ Pas als je beide kanten in evenwicht hebt, lijkt het, ben je een moeder van deze tijd: die is er én voor haar kind, maar zeker ook voor haarzelf.
Ik weet dat ik ‘ze’ schrijf. Hoewel ik een kind heb, check, en op dezelfde plekken kom als zij, check, en bij dezelfde gesprekken aanwezig ben, check, heb ik niet het gevoel dat Jonah mijn leven grandioos op z’n kop heeft gezet of dat ik me méér verbonden voel met vrouwen met kinderen dan zonder. Jonah heeft mijn leven verrijkt maar ik heb niet het gevoel dat hij mijn ‘ik’ een knauw heeft gegeven. Eigenlijk meer een boost. Sinds Jonah er is weet ik beter wat ik belangrijk vind in het leven. Het heeft een reden dat ik een draagzak heb gekocht, katoenen luiers gebruik, zoveel mogelijk biologisch koop (wie koopt er nu potjes?) en houten speelgoed prefereer. Jonah heeft me doen inzien, wat mijn waardes zijn en mijn diepste levenswensen.
Koerden demonstreren tegen de aanvallen van IS op de Koerden in Syrië
Door Emine Igdi. Afgelopen vrijdag, 10 oktober, komt voor de zoveelste keer een groep Koerden in Den Haag bijeen om te demonstreren tegen de aanvallen van IS (Islamitische Staat) op de Koerden in Syrië. Ik loop naast een Koerdisch-Nederlandse jongeman van begin 20. Ik ken hem al van de tijd dat hij nog naar de basisschool ging. Wij woonden in dezelfde buurt en ik paste af en toe op hem en zijn broertje. Zijn ouders hebben nooit in Koerdistan gewoond, hij evenmin. Het verbaast me om hem daar te zien, terwijl hij in collegebanken had moeten zitten. Naar aanleiding van mijn vraag wat hij daar doet, zei hij: “Iedereen die tegen IS is, moet hier zijn.” “Want”, zo vervolgt hij, “IS pleegt gruwelijke daden tegen de mensheid. Mijn betrokkenheid komt niet voort uit het feit dat ik een Koerd ben. Ik zou ook demonstreren als IS een ander volk had aangevallen. Ik ben tegen IS.” Hij wil er met zijn aanwezigheid voor zorgen dat er aandacht is voor de door IS belegerde Koerdische stad Kobani (een Koerdische stad in Syrië), zodat de Koerdische strijders in het verzet internationale ondersteuning krijgen. Een andere betoger (49 jaar oud) zei: “Het gaat de Koerden niet lukken om een relatief groter en moderner leger van IS tegen te houden. De Koerden hebben weinig wapens en die wapens zijn ook oud.”
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
