By Freek Colombijn – “Football is the most important thing of unimportant things”. The truth of this quote, which I often give in my classes, but which –if I am correct– originates from a pope,…
1 CommentTag: freek colombijn
BY FREEK COLOMBIJN More than two decades ago I published an article on the urban symbolism of Canberra, the national capital of Australia. When Australian states federated to become an independent state in 1901, it…
2 CommentsDOOR FREEK COLOMBIJN It is a truism to state that the amount of solid waste produced daily is enormous. Mount Everest has become a symbol of just how widespread the waste problem has become. Mountaineers…
Leave a CommentBy Freek Colombijn Every Sunday morning from 6 to 10 a.m. part of the main street of Surabaya is closed for all motorized traffic for an event that is called ‘Car Free Day’ (often abbreviated…
Leave a Comment
Door Freek Colombijn Normaal zoek ik voor veldwerk in Indonesië een verblijfplaats in een kampong, maar deze keer, in maart 2017, kreeg ik het aanbod een week in een appartement in een gated community te wonen. Pakuwon city is een van de vele gated communities van Surabaya. Een gated community is een wijk voor de middenklasse of elite die zich afschermt van wat in hun ogen het gewone volk is. Zij vinden het gewone volk vaak wat beangstigend: luidruchtig, vies, aanstootgevend, onvoorspelbaar, enzovoort. Er zijn een aantal manieren om zich tegen die beangstigende gewone wereld te beschermen en de belangrijkste is natuurlijk de hoge prijs van de woningen in een gated community. Ook buiten de deur eten, wat in Indonesië heel gewoon is, is in Pakuwon City voor de gewone bevolking onoverkomelijk duur. De vele karretjes met ter plekke bereide maaltijden, die in kampongs een enorm aanbod aan goedkoop en lekker eten geven, worden in Pakuwon City geweerd. Iemand met een minimuminkomen komt meteen in de financiële problemen in een gated community.
Leave a Comment
By Freek Colombijn The American anthropologist Ann Stoler argues that the ‘ruins of empire’, or ‘imperial debris’, must be studied less as ‘dead matter or remnants of a defunct regime than [in order] to attend to their reappropriations and strategic and active positioning within the politics of the present’ (Stoler 2008: 196). Colonial buildings, and also the selective restoration of them, are often contested by different actors with different interests. Aware of such contestations, Ann Stoler (2008: 201) makes the point that ‘[r]uins are not just found, they are made. They become repositories of public knowledge and new concentrations of public declaration.’ This selective reappropriation and active ruination is demonstrated by the Indonesian city of Padang.
Leave a Comment