DOOR TON SALMAN Nationalistische betogen kunnen zelden bekoren. Ze zijn altijd wat gezocht. En wat hooghartig. En contingent. Immers: hebben de Nederlanders nu werkelijk unieke kwaliteiten, van het kaliber waar de mensheid echt wat aan…
Leave a CommentTag: nationalisme
Door Thijl Sunier Vorige week zondag 25 september organiseerde #ieder1 – een initiatief van acteur Nasrdin Dchar – een demonstratieve tocht in Amsterdam met als motto dat de Nederlandse samenleving wel degelijk een eenheid is, maar dan in al haar verscheidenheid en diversiteit. Eenheid in verscheidenheid, zoals de Amerikanen dat noemen. Een paar duizend mensen liepen mee in de tocht en namen deel aan de manifestatie achteraf. ‘Goed dat dit gebeurt’, ‘blij dat ik er bij was’, ‘eindelijk ook eens een positief geluid’, was zo de algemene indruk van de deelnemers. Was dit naïef, niet effectief, wegkijken en vrijblijvend, zoals sommige azijnpissers meenden?
Door Thijl Sunier Op 6 april mogen we in een referendum stemmen over een associatieverdrag van de EU met Oekraïne. Ik ben een voorstander van dit associatie-verdrag, maar mijn advies luidt: ga niet stemmen. Gewoon thuisblijven op die dag. Geen aandacht aan besteden. Normaal zou ik als rechtgeaard democraat nooit oproepen je stem niet te gebruiken, maar in dit geval is dat de enige juiste actie. Nu het er naar uitziet dat de nee-stemmers in de meerderheid zijn, moeten we dus gewoon niet gaan stemmen. Als we met zijn allen geen aandacht besteden aan dit referendum dan zal de opkomst onder de 30% blijven en is het referendum ongeldig. Dat is feitelijk hetzelfde als vóór het associatieverdrag stemmen.
3 Comments
Door Gerwin Peelen. In aanloop naar het WK-voetbal organiseert de FIFA een toer door de gekwalificeerde landen en zo ook bij debutant Bosnië-Herzegovina. Afgelopen weekend was de Wereldbeker te bewonderen in de Bosnische hoofdstad Sarajevo waar wordt uitgekeken naar het hoogtepunt in de recente voetbalgeschiedenis: Schitteren in Brazilië.
Na jaren van corruptie, etnische verdeeldheid en zelfs uitsluiting door de FIFA lijkt de kwalificatie voor het WK de uiteindelijke beloning van hervormingen in de voetbalbond. Europees commissaris Stefan Fule riep daags na de kwalificatie politici dan ook op om het voorbeeld van hun voetballers te volgen en de verwachtingen van de Bosnische burger waar te maken. De voetballers zelf werden als helden onthaald in de hoofdstad en na de beslissende wedstrijd tegen Litouwen gingen supporters massaal de straat op.
1 Comment
- Foto door Digital Integrity (Nigel)
By guest author Martijn de Koning Rather than a strong sense of national pride, the idea of the moral community seems to be central in opting into the Dutch national project. At the heart of the idea of Dutch nation-state was the notion that every member of society, irrespective of background and religious affiliation, should subscribe to an imagined moral community – an imagined community based upon shared ideas about what constitutes a good and virtuous life. Since the 19th century most of the Protestant groups in the Netherlands (with the exception of a few orthodox Calvinist dissenters between 1830 and 1860 who rejected state interference with church matters) acknowledged the Dutch nation-state as their moral community, linking nation, religion and virtue. The secular regimes of that time promoted the idea of virtuous citizens realizing their moral selves by conforming to prevailing ideas of what constituted a good life and doing good acts on behalf of the welfare of the nation-state.
After the secession of Belgium in 1830, the Dutch nation-state became a Protestant nation-state. The threat to the unity of this religious-nationalist community was perceived to come from the Catholics in the south, who were assumed to be more loyal to the Pope in Rome than to the Dutch nation-state (Van Rooden 1996). A new relationship between the nation-state and virtue emerged after the pacification of 1917 that produced the pillar system. The pillar system divided Dutch society into separate groups but also united them in one moral community, effectively replacing the notion of the Netherlands as a ‘Protestant nation’ with the concept of four groups (Catholics, Protestants, Socialists and Liberal-humanists) constituting one moral community. At the end of the 1960s the system collapsed as a result of secularization and individualization rendering the power of churches to mobilize people ineffective and obsolete.
2 Comments
By Pál Nyiri I watch with a certain envy how my colleagues take part in discussions of and protests against the PVV’s growing strength and its position on immigration. After a year in the Netherlands, I do not yet feel confident enough to participate in these debates myself, and there may be no need for it: anthropologists are perhaps represented with enough voices.
For the time being, I feel more closely connected, and more responsible, for what is happening in Hungarian politics, my country of birth, although I am growing increasingly alienated from it because I feel that the space in which any reasoned discussion of immigration is possible has shrunk to naught with the rapid shift of public discourse to higher and higher levels of nationalism and xenophobia.
Leave a Comment
Op een mooie zomermiddag zit ik samen met een vriendin in de tuin. Zij heeft allerlei lekkere hapjes bereid, want – net zoals in veel andere landen – is dat in Estland een teken van gastvrijheid. Nadat alle lekkernijen een plaatsje op de tuintafel gevonden hebben, komt Aino naar buiten met haar laptop. “We gaan liedjes zingen,” zegt ze. “Gezellig,” zeg ik, niet wetend dat zingen voor haar niet ‘gewoon gezellig’ is, maar van groot politiek en historisch belang. Vanaf haar laptop draait ze liedjes met titels als “Mijn vaderland is mijn liefde” en “Een Est ben ik en een Est zal ik altijd blijven”. Mij duwt ze een boekje met de songteksten in handen. Uit volle borst zing ik mee. In haar ooghoek verschijnt een traan. Een jaar later vertelt ze hoe belangrijk dat moment voor haar was. “Eén van de hoogtepunten van het afgelopen jaar.”
Wat maakt het zingen van nationale liedjes in Estland zo belangrijk? En hoe kan het dat dit ook geldt voor jongeren, houden die niet van popmuziek? Geen haar op mijn hoofd die emotioneel zou worden van Nederlandse volksliederen.
3 Comments
Antropologen gaan in hun onderzoek sterk uit van vergelijking. Juist daarom kunnen zij een belangrijke bijdrage leveren aan de discussie over de populariteit van de PVV, zoals Ton Zwaan liet zien in zijn opinistuk in de NRC van afgelopen zaterdag. Zwaan is verbonden aan de Afdeling Sociologie en Antropologie van de UvA en het Centrum voor Holocaust en Genocidestudies. Hij heeft jarenlange ervaring met het onderzoeken van nationalisme, genocide en politiek geweld.
Zwaan stelt dat de vergelijkingen die in het debat soms worden getrokken tussen de PVV en de opkomst van het fascisme in het Duitsland van de jaren dertig vaak de plank misslaan. In zijn stuk probeert hij toch te laten zien dat het zinvol kan zijn om de PVV te vergelijken met nationalistische bewegingen in het verleden.
6 Comments