“Hodeidah is empty, Marina, there is no one there anymore”, says Noura to me this morning, in a short telephone conversation that is repeatedly interrupted because of the bad connection. Noura moved to Sana’a a week ago, fleeing the horrendous violence that has exploded in the city of Hodeidah since Thursday 14 June, the day before the start of Eid Al-Fitr. On that day the Saudi Led Coalition, mainly consisting of mercenaries and ground troops of the United Arab Emirates army, soldiers of the Yemeni National Army and Hiraak al-Tihama started the long planned attack on Hodeidah, Yemen’s main port on the Red Sea. In the past six months the United Nations and many humanitarian organizations have asked the Saudi-Led Coalition not to attack Hodeidah because 90 per cent of Yemen’s import, including most humanitarian aid goes through its port, but their calls have been to no avail. An attack on Hodeidah does not only lead to hundreds of thousands of displaced people who will flee the city, but also to a dramatic increase of famine and death in the country as a whole. Why is the international community unable or unwilling to prevent this from happening? And why do we hear so little about this humanitarian disaster in the Western media?
By Dominique van de Kamp UnDivided is a conference on how to explore diversity and promote inclusion in higher education, organised by a group of students from different universities in the Netherlands. This is a report of the day, which turned out to be the start of a promising dialogue between diversity commissions at different universities.
Maandagavond 14 no-vember is er in samen-werking met het Grote Midden-Oosten Platform en de afdeling Sociale en Culturele Antropologie van de VU een mooie bijeen-komst georganiseerd over de vergeten oor-log in Jemen. De bijeenkomst vormt on-derdeel van drieluik, met als doel om ach-tergrondinformatie te geven over de gebeurtenissen in Jemen en om antwoord te vinden op de vraag: “wat kan ik doen?”
Voor ik binnenkom, stel ik mijzelf dezelfde vraag: hoeveel weet ik eigenlijk van de gebeurtenissen rondom Jemen? Hoe ernstig is het? Af en toe lees of hoor ik over deze indirecte oorlog tussen Saoedi-Arabië en Iran, maar meer durf ik er niet over te zeggen. Aangezien er niet zoveel over gesproken wordt zal het vast wel meevallen. Vast wel…
By Younes Saramifar While reading (VU University Professor) Hallah Ghoreshi’s Ways to Survive, I recalled the December of 1994 with amusement. She has written about her fascination with weapons during her school years in Iran after the Islamic Revolution. It seemed similar to my own enchantment with the AK-47, particularly on that day when we had to pass the exam for the course called “Preparing for Defence”—the most exciting course for a 12-year old boy with a textbook full of pictures of weaponry and war machineries; the promise of an exam in the shooting range made it all the more attractive. I still remember the cold sensation of the barrel and the shining brass of exactly five Kalashnikov bullets that we had to push inside the magazine, against the force of the spring and the cold wind of winter in the shooting range. I passed my exam with a smile and exciting memories, but I never imagined a day would come when I would name my book after the AK-47!
Door Eva de Jong.
Momenteel volgen derdejaars bachelorstudenten Antropologie het vak ‘Professionele en Thematische Oriëntatie’ onder leiding van Lenie Brouwer. Dit vak heeft als doel studenten bewust te maken van hun potenties en de mogelijkheden op de arbeidsmarkt. Één mogelijk perspectief is promoveren, net Donya Alinejad. Zij verdedigde op 16 februari 2015 haar proefschrift ‘Next Generation Diaspora: The formation of Iranian American-ness among second generation migrant internet users in Los Angeles. De derdejaars studenten waren erbij.
Iraanse Diaspora
Donya promoveerde op haar proefschrift over de Iraanse diaspora in de Verenigde Staten en de vorming van virtuele gemeenschappen door middel van internet. Via het begrip identiteit onderzocht zij hoe internet het dagelijks leven van de Iraanse tweede generatie in de Verenigde Staten beïnvloedt. Volgens Alinejad zijn internationale betrekkingen op internet sterk geïndividualiseerd en weerspiegelt de virtuele wereld hun politieke overtuigingen. Daarnaast onderzocht zij welke invloed offline Iraanse gemeenschappen hebben op internet en wat hun invloed is op de politieke verhoudingen tussen Amerika en Iran. Alinejad concludeert in haar proefschrift dat Iraanse-Amerikanen internet gebruiken om zich zowel te distantiëren van Iran als om verbinding te houden met Iran. Door middel van internet is de Iraanse diaspora in de Verenigde Staten steeds meer een cultureel centrum voor gemigreerde Iraniërs die verspreid over de wereld wonen.
Door Lenie Brouwer. Ongeveer vijf jaar geleden bespraken wij – enkele stafleden van de afdeling Antropologie – de kwaliteit van het publieke debat. Wij stoorden ons aan de negatieve toon van het islamdebat, hoe bijvoorbeeld de hoofddoek uitsluitend als een vorm van vrouwenonderdrukking werd gezien of hoe er alleen maar óver moslims werd gediscussieerd in plaats van met hen zelf. Een andere bron van frustratie betrof de discussie over ontwikkelingssamenwerking, hoe rechtse partijen dit debat monopoliseerden waardoor er weinig ruimte was voor nuancering . Wij misten een antropologische visie in deze maatschappelijke debatten en wilden onze kennis delen met een breder publiek. Maar als je een ingewikkeld maatschappelijk probleem weigert in one-liners te benaderen, dan is het niet eenvoudig je stem te laten horen in het publieke debat.
Daarnaast merkten wij dat het algemene beeld over antropologie nodig bijgesteld diende te worden. De koloniale en exotische erfenis zijn al lang geleden afgezworen en hebben inmiddels plaats gemaakt voor kritische studies over actuele onderwerpen als armoede, protestbewegingen of duurzaamheid, die niet alleen in het buitenland maar ook in eigen land worden onderzocht. Kortom, we hadden meer dan voldoende redenen om een antropologisch weblog te starten met als standplaats niets minder dan de wereld!
Door Oscar Salemink Toen Nelson Mandela op 5 december 2013 overleed, was dat meer dan voorpaginanieuws. Het was een schok voor de hele wereld. Vooral politici waren er als de kippen bij om zich te koesteren in het charisma van Mandela. De president van het machtigste land ter wereld – die leiding geeft aan een wereldwijd afluisterprogramma en met de resultaten mensen (“terroristen”) volautomatisch vanuit de lucht laat afschieten– verklaarde het voorbeeld van Mandela te willen volgen, namelijk “to make decisions guided not by hate, but by love, to never discount the difference that one person can make, to strive for a future that is worthy of his sacrifice.” Een voormalige premier van Nederland –die politiek verantwoordelijk was voor de grootste massaslachting op Europees grondgebied na de Tweede Wereldoorlog maar nooit verantwoording daarvoor heeft afgelegd, en die na zijn premierschap heeft gegrossierd in lucratieve commissariaten van diverse al dan niet onder zijn bewind geprivatiseerde staatsbedrijven– vertelde de media dat hij had gehuild toen Mandela werd vrijgelaten. Iedereen koestert hem of was een vriend en bewonderaar van wijlen Mandela, die echter tijdens zijn gevangenschap door vele westerse politici voor terrorist werd versleten als leider van de gewapende arm van de ANC.
Door Erik van Ommering. Hoe voel je dat een atmosfeer is veranderd? Dat de stemming verhardt, men gespannen is voor wat komen gaat? Zijn de straten rustiger dan anders? Klopt je gevoel dat er relatief meer groepjes jonge mannen rondhangen dan gezinnetjes en keuvelende dames? Hoe komt het dat de boulevard langs zee, normaal op een warme lenteavond het toneel van families rond waterpijpen, vrolijk gelach, luide muziek en krioelende kinderen, nu al om acht uur leeg stroomt? Kijken de mensen me aan met een blik van, weet je wel wat er hier elk moment gebeuren kan? Weet je wel dat er in de afgelopen weken drie brute moorden zijn gepleegd? Weet je wel dat de mensen camera’s installeren in hun winkeltjes, terwijl die normaal nauwelijks op slot worden gedaan? Het zijn de toespelingen, de roddels, de gespannen humor, de blikken, die verraden wat maar weinigen echt willen uitspreken. De bom staat op barsten. Dat kan over een maand gebeuren, of over een jaar. ‘s Avonds valt er een luid schot, vlakbij, in het hart van de stad. Het is stil. Het is een waarschuwing. Wie weet gebeurt het morgen al.
Door Ivette Hoenderdos en Linda van der TorreGemotiveerd door onze interesse in de visuele antropologie en het zeer actuele thema van deze avond “Film, Social Media en de omwentelingen in het Midden-Oosten” waren wij – twee derdejaars antropologie studenten – dinsdag 5 april, aanwezig bij Cineblend. De maandelijkse bijeenkomst van SAVAN (Stichting Audiovisuele Antropologie Nederland) in het Tropentheater. De avond werd begeleid door Naeede Aurangzeb, een Pakistaanse journaliste en presentatrice (o.a. van het programma ‘Halve Maan’ van het NTR). Zij introduceert de gastsprekers, allen afkomstig uit het Midden-Oosten, die gevlucht zijn uit het land van herkomst vanwege hun werk in de documentaire – en filmwereld. “De wereld zit niet altijd te wachten op je talent als filmmaker” zegt Naeeda. De drie gastsprekers zetten echter hier in Nederland hun werk voort en willen vanuit hier iets bijdragen aan de situatie in het land dat zij uit veiligheidsredenen moesten verlaten.
Door Fedor IkelaarFrustratie en twijfel begonnen mijn gedachten te domineren bij de aanvang van mijn veldwerk. Had ik wel de juiste keuze gemaakt? Het kiezen van je onderzoeksveld is bij uitstek een kans om verschillende passies te combineren. Passies voor bijvoorbeeld bepaalde landen, culturen en religies. Iets wat ik met mijn keuze om Nederlandse vrachtwagenchauffeurs te gaan onderzoeken duidelijk niet had gedaan. En hoe meer ik mijn mede studenten zag vertrekken naar zonovergoten landen met prachtige exotische culturen, hoe meer ik aan mijn motivatie om voor vrachtwagenchauffeurs te kiezen begon te twijfelen. Normaal grijp ik iedere kans aan die ik heb om Nederland te verruilen voor het verre en exotische, waarom nu dan niet?
Can't find what you're looking for? Try refining your search:
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
