Door Zeger Polhuis In the first week of April my fellow students in the master Social and Cultural Anthropology returned from their three months of fieldwork abroad. I was one of the students who stayed…
3 CommentsTag: Fieldwork 2013
Door Najat El Hani
Hallo, ik ben Najat en recent afgestudeerd in Sociale en Culturele Antropologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Het afgelopen studiejaar heb ik in het kader van de Arabische lente onderzoek gedaan naar de Marokkaanse 20 februari beweging in Rabat. Ik startte mijn reis met een degelijk onderzoeksplan over hoe activisten van deze sociale beweging (on)veiligheid en mondiale invloeden ervaren. Bij het bestuderen van alle artikelen, boeken en YouTube filmpjes dacht ik al snel in politieke termen en beeldde ik me jongeren in die op deze wijze actief bijdroegen aan verandering. Het tegendeel bleek waar te zijn. Tijdens het eerste gesprek met mijn sleutelinformant Youness, worden mijn politieke statements al snel van tafel geveegd; ‘wij hebben geen vertrouwen in het systeem en niet alles wat wij doen is politiek gerelateerd, verandering moet van onderop komen en dat kan ook via kunst.’ Hij legt uit dat artistieke initiatieven mensen in hun eigen omgeving op ludieke wijze aan het denken kunnen zetten. Ik was erg verrast door zijn antwoord: hoezo artistiek?
1 Comment
Door Rixt Vellenga, in Oeganda bekend als Marya Hoewel de 20-jarige oorlog 6 jaar geleden tot een eind kwam, is de armoede in Acholiland, Noord-Oeganda nog altijd groot. Waar veel families grote stukken land in bezit hebben, hebben ze tegelijkertijd geen kapitaal en middelen om dat land te bewerken (mede als gevolg van het feit dat men 20 jaar geen toegang had tot het land, waardoor het meeste land één grote bush werd, met overal bomen en struiken), en vrijwel geen inkomen om schoolgeld en medicijnen te betalen. Dus wat is de optie? Een stuk van dat land verkopen. Maar land verkopen is niet altijd even eenvoudig. Land kopen ook niet trouwens.
Door Renske den Uil
During the first semester of the master Social and Cultural Anthropology, you are working on the development of a research proposal. After four intense months of reading, writing, re-reading and re-writing, you leave to the field. Then, for a three-month period of time, you are doing fieldwork and the distant words you have read throughout the first few months of the master, are now becoming personified in the stories and lives of your informants. You start to build relationships with these informants, some superficial and formal, others profound and sometimes even evolving into special friendships. After three months have passed, you have to leave the field again. The friends you have made stay behind, but with a suitcase full of data you carry their stories and lives with you.
These stories are fixed: in your notebook, in your photo’s, in your video’s, in your voice-recorder, and most of all in your mind and heart. Returning from the field, you face three more intense months in which you have to translate the reality of your informants back into words again. Solving the ethnographic puzzle leads to the final result of this master: a complete master-thesis. After a full academic year of toiling, floundering and doubt, you hand in your thesis and ultimately receive a grade that reflects the quality of your work. For many of us, this is where the thesis-era ends. For me, however, this was not the case.
1 Comment
By Elizabeth Marteijn. The Palestinian people have usually been associated with Islam. People often think of politically dominating groupings like Fatah and Hamas. However, those who visit the Palestinian town Bethlehem at the Westbank, a town world famous as the birthplace as Jesus, will sooner or later be confronted by the facts: Christianity is evidently present in Bethlehem. In the centre of Bethlehem, the towers of different church denominations flaunt proudly in the sky. This summer I visited Bethlehem to conduct a research, in collaboration with the ‘AEI’ (Arabic Educational Institute), on the Arab Christianity of the Palestinians. In this article, I would like to share some of my findings and hope to raise awareness of the situation of this specific group of people.
1 Comment
Door Anne Dirks
“Dus eigenlijk heb jij onderzoek gedaan naar iets wat niet bestaat?” vraagt Phillip mij, na mijn relaas over agency & structure, de rol van de politiek en de media, adolescenten in het algemeen en die vreemde Argentijnen en hun geschiedenis in het bijzonder. “Eh, ja,” antwoord ik. Want dat is inderdaad de essentie. Ik heb onderzoek gedaan naar iets wat er niet is.
Door Charlotte. Het lichaam reist te paard, de ziel te voet. Drie weken nadat ik de rijst en bonen voor het ontbijt heb ingeruild voor boterhammen met kaas snap ik beter dan ooit wat hiermee wordt bedoeld. Langzaam begin ik weer te wennen aan het feit dat ik ‘cumbia’ heb ingewisseld voor techno en de limoen en chili voor peper en zout.
Met pijn in mijn hart heb ik voor de tweede keer afscheid genomen van mijn favoriete land, waar voorkruipen de regel is en de hete saus zelfs over je fruit en ijs gaat. Waar je gerust dikke, dunne, witte of zwarte wordt genoemd en waar de muziek nooit te hard staat. Het land waar corruptie en geweld net zo goed deel van de cultuur uitmaken als tequila en ‘mariachi’. En waar de rijkste man ter wereld vandaan komt maar het minimumloon €2,70 per dag is. Waar witte cowboyhoeden nooit uit de mode zullen raken en tae bo helemaal hip is. M-16’s en gemaskerde militairen domineren er naast straatverkopers het straatbeeld maar deuren staan er altijd voor je open. Waar je als journalist meer betaald krijgt voor wat je niet dan wel schrijft en ‘telenovelas’ een vaste dagbesteding zijn.
3 CommentsDoor Luciano Jahnecka
I remember many occasions when our encounters in Brazil were in some way mediated by the timing of football. Football used to be one of the subjects of our conversations, and on some occasions football was crucial to determine the hour and day that we would meet, because in different ways we created our own commitments beside watching football together.
The way that time and schedules structure our lives, bothers me now, in the Netherlands, more than ever, but in principle the way chronological time structures our lives is the same as in Brazil. My former resistance to the sway time held over my life, however, is, now affected by a new spatial-temporal relationship and my former escape strategies from this specific time become more difficult. This new spatial-temporal relationship is increasingly dominated by a chronological order and it has taken a central place in my relationship with football. I admit I still feel somewhat inadequate in operating this new spatial-temporal dimension. I am here referring, of course, to the transportation system.
Door Ton Salman Veldwerk – de antropologen zijn er zo trots op en tegelijkertijd zo zorgelijk over. Het is wat ons onderscheidt van veel andere disciplines. Het is ons keurmerk, het levert ons de eigen-aard en kwaliteit van onze gegevens, en het biedt ons het mooiste type “data” dat bestaat: verhalen. Maar we worden toch vaak een beetje onzeker als men doorvraagt over de systematiek, de herhaalbaarheid, de controlemechanismen, de operationalisatie, de rubricering van de gegevens.
-“Wat doé je dan precies, qua onderzoekstechniek?”
-“Nou ja, je hangt rond met de mensen, je doet mee met de dingen, je kletst over de koetjes en de kalfjes, je vraagt eens dóór over hoe het zit, je drinkt een biertje (of chicha, of thee, of palmwijn, of mate, of aguardiente) met ze, je trekt óók een dikke jas aan of je smeert óók bug repellent in je nek, je hobbelt overal achteraan, je houdt je ogen en oren open – en dat hou je dan lange tijd vol.”
-“En dat noemen jullie wetenschap?”
2 Comments