Op 20 januari organiseert het Onderzoeksnetwerk Religie en Civil Society een studiemiddag over het thema ‘Bonding’ of ‘bridging’? Migranten, religieuze identiteit en civil society. Vanuit onze afdeling schuiven Thijl Sunier (hoogleraar islam in Europese samenlevingen) en oud-medewerker Kim Knibbe aan. Op de website van het onderzoeksnetwerk wordt de middag als volgt beschreven:
De religieuze identiteit van migranten in het westen krijgt de afgelopen jaren veel aandacht. In de publieke discussie staat de vraag centraal welke betekenis religie heeft voor het leven van migranten in het Westen. Sommigen benadrukken dat religie de gelederen in migrantengemeenschappen doet sluiten en een hinderpaal vormt voor hun deelname aan de samenleving. Anderen zien in religie een mogelijke vorm van sociaal kapitaal, dat mensen kan inspireren en motiveren zich te openen voor de samenleving en daarin actief te zijn.
By Kim KnibbeOne day after the elections, the consensus in the media is that everything went relatively smoothly. Noynoy Aquino, the son of the two ‘icons of democracy’ Ninoy Aquino, assassinated by Marcos, and Cory Aquino, who led the revolution that ousted Marcos, is leading by a wide margin. Nevertheless, there were many voting-machine failures, and many people had to wait in line so long that they went home without voting.
By Kim Knibbe At this moment, the day has started already in the Philippines, the day nationwide elections will take place. Filipinos must choose new members for their municipal councils, representatives on the provincial level, new senators and congressmen, and a new president. Earlier I have written about the emergence of a sudden unlikely but extremely popular candidate after the death of Cory Aquino, namely her son Noynoy Aquino, making it a lot harder for the current president, Gloria Arroyo, to find an excuse to hold on to her power. I have also written about the election violence at the local and provincial levels. Although one incident was unusually violent, this is all business as usual, no reason to call off the elections. Nevertheless, everybody is holding his or her breath, because there is one more thing that can go seriously wrong:
Kardinaal Simonis maakt zelf expliciet een vergelijking waarvoor zelfs de scherpste critici van de kerk terug zouden deinzen… De vraag is of hij zelf helemaal de bittere ironie doorheeft. De uitspraak ‘wir haben es nicht gewusst’ verwijst immers naar het niet willen weten, het onvermogen om verantwoordelijkheid te nemen voor de gruwelijkheden die plaatsvonden tijdens de tweede wereld-oorlog. Zoals een twitteraar reageerde: ‘maar de kern van die Duitse zin was toch dat we dat niet geloofden?’
Mensen geloofden kinderen niet, of wilden hen niet geloven. Kinderen dachten dat ze zelf schuldig waren, en zondig, moesten hun zonden opbiechten. Het zou alleen maar gaan om ‘incidenten’. Priesters en paters werden overgeplaatst, maar nooit bij de politie aangegeven.
De katholieke wereld tot ongeveer halverwege de jaren zestig van de vorige eeuw heeft veel mensen opgezadeld met trauma’s die individueel bewaarde geheimen werden. Niet alleen wat betreft seksueel misbruik en mishandeling in internaten, maar ook de ‘schande’ van doodgeboren of vroeg gestorven babies die niet in gewijde grond zijn begraven, vrouwen die de communie werd geweigerd omdat ze geen kinderen meer wilden krijgen, families die zelfdoding moesten verzwijgen, of het kloosterverleden van een uitgetreden familie-lid. In veel gevallen wisten (weten) familieleden van elkaar niet welke geheimen men meedroeg. Nog steeds overheerst bij veel mensen van de oudere generaties individuele schaamte, in plaats van publieke woede over structureel onrecht.
Foto door Bonne Knibbe. Activiteiten in het landbouwbelang, een kraakpand in Maastricht dat regelmatig de deuren opent voor tentoonstellingen en festivals.
Door Kim Knibbe
Met onderbuikgevoelens als excuus worden er de laatste jaren allerlei wetten doorgevoerd tegen alles wat anders is. De wetten tegen migranten zijn al aangescherpt. En nu worden ook de laatste vrijbuiters in Nederland in het gareel gebracht door de nieuwe kraakwet die recent door de tweede kamer is aangenomen. Maar mijn onderbuik wil ook gehoord worden! En die zegt dat dit een slecht idee is. Kraken heeft een lange en gevarieerde geschiedenis, die de moeite waard is en veel heeft voortgebracht. Volgens mijn onderbuik is de kraakcultuur een belangrijk onderdeel van de Nederlandse samenleving. Die verdient het niet om gecriminaliseerd te worden.
Street selling in The Gambia (by red hand records)
By Kim KnibbeWhat do a window washer at a cross-roads in a metropole who starts washing your window unasked, an old lady from a village in Africa who visits her son in the big city to ask for financial support, a beggar and a pickpocket have in common? According to the anthropologist James Ferguson, they are all involved in what he calls improvisational distributive labour. Ferguson said this during the seminar The Financial Crisis: views from anthropology, which was held at our department last week.
Afgelopen week schreef ik over de dood van Corazon Aquino, de Filipijnse ‘icoon van de democratie’ waarvoor Marcos indertijd het veld moest ruimen. Hoe de heroiek en het drama van de vreedzame ‘People Power’ revolutie in 1986 de politieke verbeelding nog steeds in de greep houdt.
Vannacht is Cory Aquino overleden, de icoon van de vreedzame ‘ people power revolutie’ die de dictator Marcos uit de Filipijnen verjoeg in 1986. Zij was de politiek onervaren weduwe van een politieke tegenstander van Marcos, Ninoy Aquino, die in 1983 om het leven werd gebracht bij zijn terugkeer uit de VS. Op tv en tijdens de herdenkingen geeft iedereen hoog op van de verdiensten van Cory. Zij was de zelfbewust naieve en diep religieuze hoofdpersoon tijdens een drama in de Filipijnse geschiedenis dat voor velen nog steeds een hoogtepunt is om trots op te zijn. Samen met de katholieke bisschoppen riep zij het volk op om de straat op te gaan om twee opstandige generaals te beschermen tegen militaire acties van Marcos’ troepen en werd zij ingezworen als eerste vrouwelijke president van de Filipijnen en Azie.
De beelden van duizenden Filipino’s op de grote verkeersader van de Manila en biddende geestelijken voor de tanks roepen nog steeds kippenvel op.
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.