Door Peter Versteeg Veranderen, verandering – waarom willen we dat eigenlijk? Weten we werkelijk waarom we soms ons leven om willen gooien of zijn onze motieven ten diepste verborgen voor ons zelf? Onze wil om…
3 CommentsTag: neoliberalisme
door Freek Colombijn De publieke sector in Nederland moet steeds meer werken volgens (neo)liberale principes. Dat deze sector (ziekenhuizen, scholen, bibliotheken, musea, enz.) zuinig en efficiënt met publieke middelen om moet gaan spreekt voor zich. Maar het marktdenken wordt te ver doorgevoerd, terwijl niet alles in termen (of juister: cijfers) van economisch nut kan worden uitgedrukt. Wat is het nut van een mooi schilderij in een gemeentelijk museum? Dat het helpt een aantrekkelijk investeringsklimaat te scheppen voor buitenlandse bedrijven, waarvan de managers in een stad met world-class voorzieningen willen wonen?
Het neoliberale denken houdt ook het universitaire onderwijs in zijn greep. Zijn universiteiten er volgens de overheid om studenten te helpen zich te vormen (hun Bildung) of om werknemers (‘human capital’) voor het Nederlandse bedrijfsleven klaar te stomen? In de strategische planning van universitaire bestuurders lijkt de mens in student of medewerker verdwenen achter outputcijfers, creditpoints, rendementscijfers en rankings. Op de Vrije Universiteit heeft een groep van Verontruste VU-ers zich georganiseerd uit verzet tegen het marktdenken. In dit stuk wil ik voorbeelden uit de praktijk geven van het soort mismanagement waar Verontruste VU-ers zich zorgen over maken. Een kijkje in de alledaagse wereld van universiteitsmedewerkers.
2 Comments
Door Ton Salman Terwijl in Nederland en Europa “de crisis” universitaire staf en studenten noodzaakt zich te verzetten tegen draconische bezuinigingsmaatregelen vermengd met bedrijfsadministratief-geïnspireerde reorganisaties die de kern van het métier (goed onderzoek en goed en toegankelijk onderwijs) bedreigen, is in Chili sinds ruim een jaar een strijd van nog epischer omvang aan de gang. Het afgelopen academisch jaar (dat in Chili van maart tot en met december loopt) ging voor vele duizenden studenten geheel of grotendeels verloren, of werd uiteindelijk, zo goed en zo kwaad als het ging, afgesloten na intensieve inhaalcursussen en ‘nood-tentamens’ om zo tenminste toch enkele studiepunten te verwerven. De studenten staakten, en bezetten in veel gevallen universiteiten, gedurende het hele studiejaar. Voor zoveel zelf-benadeling moeten wel hele goede redenen bestaan.
Die zijn er.
2 CommentsEen interview met dr. ing. Megal Omaan – Terwijl het Nederlandse universitair-wetenschappelijk onderzoek in deze globaliserende tijden steeds meer terrein verliest ten opzichte van bestaande en opkomende groot-producenten als de USA, India en China, heeft een commissie van binnen- en buitenlandse toponderzoekers zich gebogen over een blauwdruk om het Nederlands wetenschappelijk onderzoek opnieuw op te stoten in de vaart der volkeren. Op onze eigen VU stond de woordvoerder van deze commissie ons een interview toe.
Ingenieur Omaan, kunt u ons iets vertellen over de commissie, en de motieven om deze opdracht aan haar mee te geven?
Look, we constateerden dat het wetenschappelijk onderzoek in Nederland stagneerde. Teveel onderzoekers, in particular in de alfa- en gammawetenschappen, werkten en publiceerden nog in samenwerkingsverbanden van minder dan 5 of 10 collega’s en incidenteel zelfs individueel. Dat leverde publicaties op met slechts één naam daarboven; very inefficient, en een output van minder dan drie peer-refereed articles a year, in sommige gevallen zelfs in journals met minder dan een double-A rating. Dat leverde vanzelfsprekend ondermaatse impact-scores op. Er moest dus iets gebeuren, en mijn collega’s en ikzelf zijn op zoek gegaan naar een integraal, innovatief, future-ready alternatief.
1 Comment
Door Femke Brandt Een aantal goedverdiendende jonge Nederlanders, waarvan sommigen verbonden als promovendi aan deze faculteit, leefden in de maand mei op bijstandsniveau, dat wil zeggen met een maandbudget van 250 euro, ongeveer 8 euro per dag. Een experiment om te ervaren hoe het is om in de bijstand te zitten. De pinpas bleef de hele maand thuis. Waarom?
Eind 2010 werden er in Nederland 307 duizend bijstandsuitkeringen verstrekt, en de sterkste stijging deed zich voor onder jongeren onder de 27 jaar. Als alleenstaande tussen de 21 en 65 jaar bedraagt de uitkering per januari van dit jaar €656,93 netto per maand. Vergeleken met het netto salaris van een promovendus is dit zelfs minder dan de helft. En van dit soort bedragen moeten steeds meer Nederlanders rondkomen.
5 Comments
Onder de spraakmakende titel ‘Tot hoe dicht bij huis mag de rot komen?’ publiceerde Sierk van Hout, ‘reisjournalist’ en lid van Transparency International, een opiniestuk in de NRC van zaterdag 27 juni. Het stuk gaat over omkoping in verre landen – met name ontwikkelingslanden – waar corruptie welig tiert. Van Hout levert een heftig pleidooi om daar als westerse reiziger niet aan mee te doen onder het mom dat het een “lokaal gebruik” of “culturele praktijk” zou zijn waaraan je niet goed kunt ontkomen. Van Hout bekritiseert een dergelijke houding die kwalijke corruptiepraktijken in stand houdt en die volgens hem wel degelijk te vermijden is met enige morele standvastigheid, met vasthoudendheid en met broodnodig geduld.
Ik ben het met Van Hout eens dat omkoping en corruptie kwalijke zaken zijn die niet zijn goed te keuren. Maar ik heb een probleem met de generaliserende tweedeling ‘ontwikkelingslanden’ en ‘Nederland’ in termen wel en niet corrupt, en de simpele vergelijking tussen ‘hier’ en ‘daar’ die wordt gemaakt in zinnen als: “Omkopen. Thuis zouden we er niet over piekeren, maar in een ver land waar we misschien nooit meer terugkomen is het de vraag of onze moraal wat oplevert.” Of: “Thuis alle vruchten genieten van een transparante samenleving en ver weg corruptie accepteren als een soort lokale folklore is dan ook niets minder dan verraad.” Los van de vraag of in alle ontwikkelingslanden corruptie en omkoping een “soort lokale folklore” zou zijn – het komt natuurlijk wel veel te vaak voor – is de aanname dat in Nederland geen corruptie zou bestaan en dat Nederlanders – in tegenstelling tot derde wereldbewoners – een correcte maatschappelijke moraal zouden hebben toch wel verbijsterend.
4 Comments