Skip to content

Author: standplaatswereld

Vreemd om vreemd te zijn

Antropologiestudente Silvia van der Wal koos Brazilië als plek waar ze haar scriptie wil schrijven. Dit is de laatste van een serie van drie mijmeringen over de omstandigheden waarin die keuze haar bracht. 

Het is een soort sport geworden om de wereld te verkennen zonder direct herkend te worden als toerist. Het is ook de enige sport waarvan ik durf te zeggen dat ik er in uitblink. Op Schiphol sta ik al in de starblokken, vanaf daar verander ik tot een wereldburger die overal thuis zou kunnen zijn. Bij iedere stap kom ik dan ook in de buurt van een nieuw thuis. In het begin zijn die stappen heel dwalend; mijn ogen en voeten zoeken zo ongemerkt mogelijk de fijnste plekjes. In steden over de hele wereld vragen mensen mij de weg. Vaak moet ik dan bekennen dat ik zelf ook verdwaald ben, maar zo zal ik er nooit uitzien. In het openbaar gebruik maken van een kaart is natuurlijk uit den boze in mijn tak van sport. De ontdekkingen dienen geleid te zijn door advies van locals, liefst natuurlijk in hun taal. Belangrijker nog is echter een speciaal instinct voor het kiezen van de locals – handen en voeten brengen je ook ver. Zo wist ik al op vele plaatsten mijn toerist-zijn te vermommen.

1 Comment

60 kilometers from bin Laden

Obama on the news (by JoshMcConnell)

By Mohammed Amer The immediate reactions of Pakistanis on hearing of the murder of Osama bin Laden were divided – between those showing disbelief and condemning the Americans, and those condemning bin Laden for causing calamity for Pakistan. However as the news emerged, I did not find any emotional outburst in the neighborhood where I stayed.

On the 1st of May, it was late in the evening when me and my family returned back to our apartment after attending the wedding reception of a relative.

2 Comments

Bonairiaanse Nederlanders: tweederangs burgers?

  Door Ellen Bal “Terwijl Nederlanders zich voorheen te gast voelden op Bonaire, vertellen zij nu hoe het moet.” Dit zei één van de docenten, na afloop van mijn gastles aan 17 Bonairiaanse studenten op de VU, vorige maand. Deze docent maakt zich zorgen over de recente ontwikkelingen op het eiland. Sinds 10 oktober 2010 heeft Bonaire de status van bijzondere Nederlandse gemeente gekregen en Nederlanders van hier zijn daar officieel ook thuis. Zij neemt waar hoe zich op het eiland in rap tempo een nieuwe hiërarchie ontwikkelt – met lokale Bonairianen onderaan de ladder en Europese Nederlanders bovenaan.

12 Comments

Over sociaal leven

Silvia van der Wal

Door Silvia van der Wal Tijdens het lezen van een inleidend boek over sociale wetenschappen, in mijn eerste studie jaar, was er een gedachte die mij niet los liet: wanneer een wetenschapper niet ook zelf sociaal is kan zijn geest hem gek maken met theorieën over het sociale leven. In het boek werd voorafgaand aan de theorieën, verteld over de levens van de mensen die essentieel denkwerk hadden verricht in de bouw aan de sociale wetenschappen. Eén ding hadden ze allemaal gemeen, geen van allen had enigszins het evenwicht weten te vinden tussen een sociaal bestaan en onderzoek daarnaar.  Allerlei gekke verhalen waren het; met de ene wetenschapper nog neurotischer dan de ander.

Leave a Comment

Peruaanse verkiezingen: kiezen tussen twee ziektes

Afbeelding van kaarsen die het woord “gerechtigheid” vormen, foto genomen tijdens de herdenkingsdag van de Peruaanse burgeroorlog (1980-2000). (foto door Mijke)

Door Mijke de Waardt De uitslag van de eerste ronde van de Peruaanse verkiezingen op 10 april jl. is een uiting van het ongenoegen dat leeft bij brede lagen van de Peruaanse bevolking. Ondanks dat de Peruaanse economie al een aantal jaar de sterkst groeiende is van Latijns-Amerika, koos de meerderheid van de Peruanen in de eerste ronde van de presidentsverkiezingen voor twee populistische kandidaten: de rechtse Keiko Fujimori en de linkse Ollanta Humala. A.s. zondag, 5 juni, zijn Peruanen verplicht om te stemmen op een van deze twee presidentskandidaten. Het wordt spannend aangezien beide kandidaten nogal wat controverses oproepen en omdat het een nek aan nek race is geworden. De steun voor Fujimori staat nu in de polls op 43% en de steun voor Humala op 39%. De onlangs verkozen Nobel prijs winnaar Mario Vargas Llosa vergeleek dit als een keuze tussen AIDS en kanker.

2 Comments

Boeklancering ‘Eviction from the Chagos Islands’

Boeklancering   Op 31 mei zal het nieuwe boek van Sandra Evers en Marry Kooy (redactie) ten doop worden gehouden. Dat zal gebeuren in zaal Z 009 van het Metropolitangebouw, om 13.45. Iedereen is van harte uitgenodigd! Meld je komst even op chagossians@hotmail.com.

Over het boek (dat vervolgens overal – onder meer in de VU-boekhandel– te koop zal zijn), het volgende:

“To make way for a strategic U.S. military base, the Chagossians were evicted from Diego Garcia and other islands of the Chagos archipelago in the Indian Ocean in the 1970s. The U.K. made the islands available to the U.S. and the population was secretly evicted to Mauritius and the Seychelles, about 2000 kilometres away, where many have experienced poverty and difficult life situations. They are not allowed to go back home, only some short trips have been organised since 2006. Recently, the rich marine environment and coral reefs of the Chagos archipelago inspired the U.K. government to transform the status of the Chagos region into the world’s largest Marine Protected Area. But what about the Chagossians, who are locked in a political and legal battle for the right to return to the islands and recognition as a people to live in diaspora? After several law suits against the British government, the Chagossians have vested their hope on the European Court of Human Rights which will rule shortly.”

Leave a Comment

An Iraqi view on the Netherlands


By Ali Taher, visiting researcher from Iraq at the SCA-department of the VU  To begin with: It gives me a strange feeling when I see how the people in the Netherlands openly express their emotions. As a visitor from Iraq it is really interesting for me to see “lovers” and “couples” walking together in the center of Amsterdam, embracing each other, and nothing preventing them to interchange very hot kisses amidst the noise of a busy market !

Every day walking in the beautiful city streets, I continue thinking about all the differences  between Iraqi and Dutch society.  One of the differences is the kind of everyday embarrassing feeling I have at lunch time. You cannot imagine how shocked I was when I saw one of the girls in VU University choose only one apple as her lunch, although we had been together from early morning… It was unbelievable to see one of the professors who behaved no better than the girl, when he chose some soup with only three pieces of biscuit!  I really don’t know how the people here stay alive when they eat almost nothing! It is embarrassing for me to realize I need to eat three times more than what they eat (at least), to feel saturated! Also the taste of the food here is far removed from the taste in Iraq, which is known for its fatty and salty food.

1 Comment

Where and how can unrecognized refugees from Burma in Thailand be themselves?

By Ursula Cats and Allegra Palmer January this year, a concrete wall collapsed in Pathum Thani, Thailand, severely injuring Charlie Tiyu, a man from Burma who lives in Thailand as an undocumented migrant worker. He broke his left hip and suffered internal injuries, including a crushed large intestine and a bruised bladder. And yet, his injuries were not the biggest of his concerns.

Leave a Comment

‘Sorry Day’ in Australië

Door Maaike Matelski  Op 26 mei vindt in Australië de jaarlijkse Sorry Day plaats. Anders dan Anzac Day, de nationale herdenking van oorlogsslachtoffers waarvoor men landelijk een vrije dag krijgt en massaal om vijf uur ‘s ochtends bij een monument verzamelt, geniet Sorry Day relatief weinig bekendheid onder de niet-aboriginal bevolking van Australië. Sorry Day bestaat sinds 1998 en kreeg een nieuwe impuls nadat de toenmalige minister-president Kevin Rudd in 2008 publiekelijk en officieel excuses aanbood voor de decennialange praktijk om aboriginal kinderen bij hun ouders weg te halen om ze een ‘betere’ opvoeding te geven in een pleeggezin. Over deze ‘stolen generations’ wordt onder meer verslag gedaan in een rapport uit 1997 genaamd Bringing Them Home, alsmede in de op waarheid gebaseerde speelfilm Rabbit-Proof Fence.

Leave a Comment