Elke moslim, waar ook ter wereld, weet ongetwijfeld wat niet-moslims onder jullie mogelijk al hebben opgevangen: volgende zaterdag, 22 augustus, begint de Ramadan. De meeste van onze landgenoten zullen dit begrip, dat in feite de benaming is voor de negende maand van de Islamitische kalender, op zijn minst vagelijk associeren met de vasten die moslims tijdens deze periode geacht worden tussen zonsopkomst en zonsondergang in acht te nemen. Voor mij, als student antropologie, tijdens het college-jaar samenwonend met drie Islamitische vrienden, werpt zich de vraag op of ik samen met hen zal deelnemen. Het zou niet alleen een teken van solidariteit en respect zijn, maar ook een uitgelezen mogelijkheid om een van de meest toegepaste en hoogst geprezen onderzoeksmethodes in mijn vakgebied, de participerende observatie, in de praktijk te brengen.
3 CommentsSTANDPLAATS WERELD Posts

Afgelopen week schreef ik over de dood van Corazon Aquino, de Filipijnse ‘icoon van de democratie’ waarvoor Marcos indertijd het veld moest ruimen. Hoe de heroiek en het drama van de vreedzame ‘People Power’ revolutie in 1986 de politieke verbeelding nog steeds in de greep houdt.
Jakarta heeft te kampen met ernstige files. Ooit is de stad heel ruim opgezet, met veel groen op de erven rond de huizen, langs de wegen en in parken. De laatste 70 jaar is de stad stormachtig gegroeid. De stad is niet alleen enorm uitgedijd, maar ook de bebouwing is veel dichter geworden. De erven rond de huizen en landbouwgrond tussen de huizen zijn volgebouwd met extra woningen. Langs de hoofdwegen zijn alsmaar hogere kantoren en shopping malls verrezen. Al deze gebouwen –huizen, kantoren en malls- trekken veel mensen en dus verkeer aan. En de wegen zijn niet op zoveel verkeer berekend.
Jakarta probeert op allerlei manieren een moderne stad te worden. Files horen bij modernisering, zullen sommigen misschien denken, maar zo luchtig neemt het bestuur de files niet op. Integendeel, ze probeert op allerlei manieren de files op te lossen. Een ander doel is Jakarta een moderne wereldstad te maken. Het bestuur hoopte twee vliegen in een klap te slaan door een metro aan te leggen. Metro’s zijn een symbool van modernisering en kunnen wat aan de files doen. Jakarta is echter gebouwd op zachte, alluviale grond en de technische en financiële problemen van de bouw van een metro in zo’n bodem zijn groot. In Amsterdam kan men daarover meepraten.
2 CommentsEen animistisch wereldbeeld, het in contact treden met geesten en goden in transcendente werelden, het doen van toekomstvoorspellingen met takjes van verschillende bomen – of aan de hand van tekens in de natuur- het toepassen van magie, het ritueel vieren van de seizoenen… dit lijken tradities van inheemse volken op andere continenten.
2 Comments
In oktober 1993, drie maanden na de presidentiële verkiezingen in Burundi, werd de president vermoord. In het kleine Afrikaanse land begon toen een burgeroorlog die anderhalf decennium zou duren. Anno 2009 is er geen oorlog in Burundi. Of er vrede is, is een kwestie van interpretatie. Of de oorlog tot de verleden tijd behoort, is speculatie.
3 Comments
Vannacht is Cory Aquino overleden, de icoon van de vreedzame ‘ people power revolutie’ die de dictator Marcos uit de Filipijnen verjoeg in 1986. Zij was de politiek onervaren weduwe van een politieke tegenstander van Marcos, Ninoy Aquino, die in 1983 om het leven werd gebracht bij zijn terugkeer uit de VS. Op tv en tijdens de herdenkingen geeft iedereen hoog op van de verdiensten van Cory. Zij was de zelfbewust naieve en diep religieuze hoofdpersoon tijdens een drama in de Filipijnse geschiedenis dat voor velen nog steeds een hoogtepunt is om trots op te zijn. Samen met de katholieke bisschoppen riep zij het volk op om de straat op te gaan om twee opstandige generaals te beschermen tegen militaire acties van Marcos’ troepen en werd zij ingezworen als eerste vrouwelijke president van de Filipijnen en Azie.
De beelden van duizenden Filipino’s op de grote verkeersader van de Manila en biddende geestelijken voor de tanks roepen nog steeds kippenvel op.
4 CommentsOp
Wat maakt het zingen van nationale liedjes in Estland zo belangrijk? En hoe kan het dat dit ook geldt voor jongeren, houden die niet van popmuziek? Geen haar op mijn hoofd die emotioneel zou worden van Nederlandse volksliederen.
3 CommentsMet
Aisha Bosnie (30 jaar) rondde haar studie aan de VU af in 2007 en werkt nu als itemregisseur bij BNN. “De berichtgeving over allochtone jongeren is vaak kort door de bocht,” vindt Aisha. “Het zijn díe Marokkanen en díe Turken. Als antropoloog is cultuurrelativistsch denken het eerste wat je leert. Je kijkt eerder waarom mensen iets doen in plaats van dat te veroordelen. Ik denk dat dat in de media heel erg welkom is.”
Leave a Comment