Liza Koch My day starts at 5:15 because of the noise outside. The sun is rising and people are starting their day. My ‘host mom’ is already fully dressed and almost finished cleaning her house. She pushes her daughter to get ready for school. When I go outside I see the neighbour baking mandasi (comparable to our new year dough balls), she starts around 4 o’clock in the morning to sell them later at the small market 200 meters from here. Lees verder
Deze blog staat ook op Zaman Vandaag.
Thijl Sunier Bij al het mediageweld rond de lange arm van Erdogan, Turkse parallelle structuren, en Marokkaanse radicale jongeren zou je haast vergeten dat er nog meer moslims in Nederland wonen. Moslims met een andere achtergrond. Natuurlijk, Turkse en Marok-kaanse moslims, die bijna 75% van alle moslims in Nederland uitmaken staan het meest in de schijnwerpers. Maar de overige ruim 25% is er ook en niet minder relevant voor het islamitische landschap in Nederland. We vinden onder hen bewegingen die in de media nauwelijks genoemd worden, maar die voor de islam wel degelijk belangrijk zijn en die wereldwijd oneindig veel meer aanhang hebben dan veel bewegingen uit het Midden-Oosten. Ik wil er twee bespreken. Lees verder
Door Freek Colombijn Mijn ouders waren tieners toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak en in de twintig toen Nederland bevrijd werd. Ze hebben aan den lijve ondervonden hoe het is om te leven in een land dat niet meer vrij is. Mijn moeder werkte als koerierster voor het verzet en mijn vader werd te werk gesteld in Duitsland en dook tijdens een verlof in Nederland onder om niet terug te hoeven. Ze hebben hun kinderen zeker niet achtervolgd met verhalen over de oorlog, maar wat wij wel met de paplepel ingegoten kregen was het belang van democratie en vrijheid. Vrijheid is niet vanzelfsprekend, 5 mei is een dag om de vrijheid te vieren (en 4 mei een dag om stil te staan bij de mensen die hun leven verloren in de strijd om de democratie te herstellen). Bij elke verkiezing gingen zij, en ga ik, stemmen: als een recht, maar ook als een plicht en als een voorrecht. Lees verder
Everyone has a story to tell. For anthropologists, such accounts can reveal as much about the people and societies we study as more conventional research. But the process of collecting stories in the field and retelling them in the academic arena is littered with pitfalls. How do we ensure that our subjects are fairly represented? How do we construct a culturally sensitive narrative whilst maintaining scientific validity? This summer school introduces you to the hands-on approach we call DAY: do anthropology yourself. It is a great opportunity to gain experience in fieldwork and ethnography and to improve your skills in interviewing and storytelling.
Door Freek Colombijn. Van 27-29 maart vond in Nederland de “1st Biennial International Conference on Moderate Islam in Indonesia” plaats. De conferentie was georganiseerd door de Nederlandse afdeling van Nahdlatul Ulama (NU). NU is een traditionele, Soennitische beweging in Indonesië, die claimt 40-90 miljoen leden te hebben (de cijfers verschillen nogal). De eerste dag vond plaats op de Vrije Universiteit, waarna de conferentie zich verplaatste naar Den Haag, Leiden en Badhoevedorp.
De conferentie was deels een interne NU aangelegenheid, maar had vooral op de eerste dag een duidelijke boodschap aan de buitenwereld. De Islam is groter dan het Midden-Oosten en, sterker, de meeste Moslims komen niet uit de Arabische wereld. De Indonesische Islam, of Islam Nusantara, is een tolerante, niet-gewelddadige Islam. Lees verder
By Georgette Veerhuis A few weeks ago I was writing a blog about the Women’s Strike demonstration I attended on the evening of Wednesday, March 8, in Budapest, organised both in honour of and critical of International Women’s Day, but I wasn’t able to finish it. There was no clear message, just speculations and a mere description of the event. In light of new events, however, it seems I can now more clearly reflect on the peculiar situation in which I find myself – how a changing attitude of the Hungarian government can shift my (academic) position and possibilities. And surely I won’t be the worst off. I have other privileges to fall back on… Lees verder
Door Freek Colombijn Normaal zoek ik voor veldwerk in Indonesië een verblijfplaats in een kampong, maar deze keer, in maart 2017, kreeg ik het aanbod een week in een appartement in een gated community te wonen. Pakuwon city is een van de vele gated communities van Surabaya. Een gated community is een wijk voor de middenklasse of elite die zich afschermt van wat in hun ogen het gewone volk is. Zij vinden het gewone volk vaak wat beangstigend: luidruchtig, vies, aanstootgevend, onvoorspelbaar, enzovoort. Er zijn een aantal manieren om zich tegen die beangstigende gewone wereld te beschermen en de belangrijkste is natuurlijk de hoge prijs van de woningen in een gated community. Ook buiten de deur eten, wat in Indonesië heel gewoon is, is in Pakuwon City voor de gewone bevolking onoverkomelijk duur. De vele karretjes met ter plekke bereide maaltijden, die in kampongs een enorm aanbod aan goedkoop en lekker eten geven, worden in Pakuwon City geweerd. Iemand met een minimuminkomen komt meteen in de financiële problemen in een gated community.
By Matthias Teeuwen When one thinks of a Muslim artist in the Netherlands one naturally thinks of someone who, with his or her art, tries to address issues of integration, tensions between Islam and secularism or the clash between Islamic and western society. Because that is what art by Muslims in the Netherlands is supposed to be about. Right?
In last week’s AALS lecture Dr. Bregje Termeer came to talk to us about her dissertation research on artistic strategies of young Muslim artists living in the Netherlands. What she discovered was that these artists did not subscribe to the definition of what art by Muslims is supposed to be. These artists were, as Termeer called it, ‘disengaging culturalism’.
By Barbara Arisi
Tëpi Pajé was a powerful shaman of the Matis people. He was called xó’xókit, a word that names the one who cooks xó, the one who carries, owns or works with too much xó. The Xó is the shamanic substance of power for the Matis. Tëpi was the only matis to be called xó‘xókit. On March 7th, Tëpi died. Lees verder
Door Freek Colombijn Een risico van antropologisch veldwerk is dat we soms vergeten hoe sterk we gebonden zijn aan onze eigen ervaringen. We doen intensief onderzoek onder een beperkte groep mensen of in een beperkt gebied en moeten niet te snel op grond daarvan generalisaties maken voor een groter geheel. Aan deze wijsheid werd ik onlangs weer eens herinnerd.
Ik doe al jaren onderzoek naar afval en andere milieuproblemen in Surabaya, de tweede stad van Indonesië met bijna 3 miljoen inwoners. Hoewel ik door een ruim gebied rondtrek, beweeg ik me toch voornamelijk in het oudere deel van de stad. Hoezeer dat deel mijn beeld heeft bepaald, werd ik me weer eens bewust toen ik een paar dagen geleden met de auto de stad verliet. Mijn bestemming was een NGO, waarvan het hoofd me veel zou kunnen vertellen over de vervuiling van de Brantas rivier, die door Surabaya loopt. Ik sprak met hem af op zijn kantoor in Gresik, een plaats die deel uitmaakt van de agglomeratie Surabaya, waar hij een educatief programma voor een schoolklas zou verzorgen. Als deze les afgelopen was, kon ik hem spreken.
by Peter Versteeg
A third response to Matthias Teeuwen’s contribution to Standplaats Wereld of 13-2-2017, titled “Is Anthropology the most Humanistic of the Sciences and the most Scientific of the Humanities?“.
The first thing that came to my mind in the discussion about the scientific/humanistic nature of anthropology is the awareness that cultural anthropology is a label which for political and historical reasons has kept together a number of sub-disciplines, some having a substantial family resemblance but others sharing hardly any characteristics at all. A categorical understanding would immediately show a difference between humanities-anthropology and social science-anthropology. And then there is also a cross-cutting continuum of methodological positions, ranging from a kind of qualitative ‘measuring’ to ‘story-telling’, which indicates a similar kind of categorization. Salman seems to me an example of trying to be in both positions at the same time. What we, in the end, share as anthropologists is a common package of methods called fieldwork. Lees verder
Kostas Brejaart Mijn onderzoek naar het electoraat van een politieke partij die in zowel de media als in academische kringen omschreven wordt als neonazistisch en fascistisch vindt plaats op het idyllische eiland Corfu, in Griekenland. De ‘Gouden Dageraad’, welke streeft naar een ‘nationalistisch ontwaken’, haalde tijdens de verkiezingen van 2015 op dit eiland rond de 6% van de stemmen, iets onder het landelijk gemiddelde. In heel Griekenland stemden er zo’n 400.000 mensen op deze extreemrechtse, ultranationalistische partij, ondanks dat de partij gelinkt wordt aan geweld tegen immigranten en er al vanaf 2013 een rechtszaak tegen een groot deel van haar parlementsleden gaande is. Lees verder
By Matthias Teeuwen I want to thank Ton Salman for his insightful take on the question whether anthropology is the most scientific of the humanities or the most humanistic of the sciences or both, it gave me food for thought. For one: how is it that anthropology is considered science? It seems that Ton sees the scientific aspect of anthropology in its critical function of looking past the representations and meanings of people and examining the empirical conditions in which they arose.
I very much agree with Ton on this point. But I think that this hybridity is easily misunderstood in the sense that the critical, scientific side of anthropology is emphasised at the neglect of the hermeneutical, humanistic side. Lees verder
By Younes Saramifar In the following blog, Younes Saramifar responds to Matthias Teeuwen’s contribution to Standplaats Wereld of 13-2-2017, titled “Is Anthropology the most Humanistic of the Sciences and the most Scientific of the Humanities?“.
It was amusing to me to be asked if I have always enjoyed to ‘do science’ whenever I met Western European youngsters. I understood the implications and why they assumed ‘doing anthropology’ is something scientific but I never took my manner of practicing anthropology as something scientific. This is not to imply that ‘anthropology’ is not scientific. But what is scientific perplexes me because it immediately brings to mind a red line between everyday life practices and the study of those everyday life practices. So, my amusement at the question of the ‘scientific-ness’ of anthropology is due to the fact that we are the part of the phenomena around us and we are entangled in the hermeneutics of its making. It is this that distinguishes us from other disciplines. However, this statement brings an avalanche of theoretical, philosophical and psychoanalytical debates, or if you like, ‘scientific’ problems.
Van een grote organisatie zoals de Verenigde Naties tot de relaties die men met familieleden heeft, macht is overal aanwezig. Maar hoe komen machtsrelaties eigenlijk tot stand? Deze vraag zal centraal staan tijdens het LaSSA (Landelijke Samenwerking Studenten Antropologie) Congres 2017. Tijdens dit congres zullen een aantal inspirerende sprekers, waaronder Standplaats Wereld redacteur Marina de Regt, verschillende aspecten van het fenomeen macht op een antropologische manier belichten. Hieronder enkele praktische gegevens van het congres:
Datum en tijdstip: 20 maart, 12.30 uur – 17.00 uur
Thema: Construction of Power
Locatie: Cultuur centrum Parnassos (Kruisstraat 201, Utrecht)
U kunt zich hier inschrijven. Voor vragen over het congres, kunt u altijd mailen naar congres.lassa@gmail.com
Wij hopen u te mogen verwelkomen op 20 maart!
Koen Donatz, mede-organisator van het LaSSA Congres 2017, en tweedejaars Bachelorstudent Culturele Antropologie en Ontwikkelingssociologie aan de VU.
