Door Edien Bartels en Lenie Brouwer Feminisme, radicalisering en extremisme zijn grote woorden. Hoe breng je die bijeen en… waarom zou je die bij elkaar brengen? Dat zijn de vragen die behandeld werden op het congres Women’s Voices in the Mediterranean and Africa: Movements, Feminisms, and Resistance to Extremisms dat op 5, 6, en 7 mei werd gehouden in Fez, Marokko. De organisatie was in handen van het Centre ISIS pour Femmes et Développement, Fez, met als drijvende kracht Fatima Sadiqi, bekend van publicaties over gender, migratie en islamitisch feminisme.
Door Edien Bartels en Lenie Brouwer “Wat nemen Marokkaanse Nederlanders mee op vakantie naar Marokko? Kaas en pindakaas!” Dit vertelt Mohammed Abdel, een Marokkaanse Nederlander uit Rotterdam, enthousiast als we zijn kaasfabriekje bezoeken in Magdahr, een dorpje in het noordoosten van Marokko, tegen de Algerijnse grens. We zijn in dit gebied voor onderzoek naar achtergelaten vrouwen en kinderen en verrast deze man te ontmoeten. Tien jaar geleden heeft hij voor het eerst bedacht een kaasfabriek op te zetten en inmiddels heeft hij zijn droom verwezenlijkt. Met een team van zes mensen, waaronder twee remigranten uit Nederland, heeft hij hier de afgelopen jaren aan gewerkt. En nu is hij nu mede-eigenaar. Veel Marokkaanse migranten in Nederland zouden graag een eigen bedrijf willen opzetten in Marokko, maar weinigen lukt het. Hiervoor zijn veel redenen te bedenken, zoals het ontbreken van financiële middelen, kennis van het product en van de Marokkaanse bureaucratie. Hij vertegenwoordigt met dit project de discussie over migratie en ontwikkeling: een succesverhaal dus.
Door Lenie Brouwer “We spreken een taal die we niet kunnen lezen en we lezen een taal die we niet kunnen spreken.” Deze uitspraak komt van een leraar Arabisch die zelf zes talen spreekt, Berbers, Marokkaans Arabisch, standaard Arabisch, Engels, Frans, Italiaans en zelfs een beetje Nederlands. Van die zes talen kan hij er vier lezen. Marokkanen en hun talen, het fascineert me enorm. In Nederland hebben we er moeite mee dat Marokkaanse kinderen thuis Berbers of Arabisch spreken in plaats van Nederlands, maar in Marokko is het heel gewoon om minstens twee talen beheersen. Maakt het echt zo veel uit welke taal je spreekt of leest?
Lenie Brouwer, docent antropologie aan de VU, verblijft tot 6 november in Rabat waar zij aan het Nederlands Instituut Marokko college geeft aan studenten die de minor Marokko studies volgen. Vandaag, een week na het einde van de ramdan, doet zij verslag van haar observaties tijdens de vastenmaand.
Door Lenie BrouwerRamadan is de heilige maand van de moslims, het is een tijd van bezinning, tijdens welke het geloof centraal staat. Maar volgens sommigen lijkt het wel een feestmaand, zo lees ik in het Marokkaanse tijdschrift Actuel. Elke avond is het feest op de boulevard Corniche in Casablanca, dat tot de ochtendgloren schijnt door te gaan.
Door Lenie Brouwer Wie bij islam alleen maar denkt aan radicalisering, terrorisme en vrouwenonderdrukking moet vooral eens een bijeenkomst bijwonen van de islamitische studentenvereniging MashriQ van de VU. Op 24 februari organiseerde zij een discussieavond rondom de Tegenlicht documentaire van Hans Otten over fundamentalistische moslims in Nederland. Na afloop was er een levendige discussie met de regisseur en werden er uitdagende stellingen besproken. Ongeveer dertig jongeren waren er op af gekomen, evenveel meisjes als jongens.
Terwijl de media alleen maar aandacht lijken te hebben voor incidenten, gaat de emancipatie van allochtone studenten gestaag voort. In één generatie hebben zij bereikt wat autochtonen minstens twee generaties kostte. Veertien procent van de allochtone jongeren volgt momenteel hoger onderwijs, waarvan een belangrijk deel aan de VU. Dit is niet zo maar een abstract gegeven, want wie de VU bezoekt kan het kleurrijke beeld met eigen ogen zien.
Antropologen van de VU en hulpverleners van diverse instellingen hebben onderstaande brief gestuurd naar de leden van de Tweede Kamer Commissie Wonen Werken en Integratie naar aanleiding van de voorgestelde veranderingen in de wetgeving ten aanzien van huwelijksmigratie.
Betreft: AO Inburgering Buitenland en Huwelijksmigratie
Amsterdam, 15 november 2009
Geachte Commissieleden,
Onderstaande personen, actief op het gebied van inburgering, emancipatie en het waarborgen van rechten voor vrouwen en kinderen enerzijds, strijd tegen huiselijk geweld, gedwongen huwelijken en achterlatingen anderzijds, roepen u op kritisch te staan tegenover voorgestelde, aanvullende maatregelen tegen gezinsmigratie.
Door Kim Knibbe In de vorige bijdrage signaleerde Lenie Brouwer iets dat ondertussen als een paal boven water staat: het gegeven dat het maatschappelijke debat over Islam en de aanwezigheid van Islamitische migranten steeds opnieuw…
Zorg ervoor dat de wetenschappelijke kennis en inzichten niet binnen de wetenschappelijke wereld blijven, en doe uw uiterste best om die inzichten werkelijk een rol te laten spelen in het maatschappelijke discours.
Door Lenie Brouwer Het zou het adagium van iedere antropoloog kunnen zijn, maar deze stelling komt van burgemeester Cohen van Amsterdam. Hij deed deze opmerkelijke uitspraak tijdens de recente opening van het nieuwe Leids Universitair Centrum voor de studie van islam en samenleving (LUCIS).
In zijn lezing maakt Cohen enkele belangrijke opmerkingen over het islamdebat in Nederland en de rol van de wetenschap daarin. Zo vindt hij dat er in het debat te veel nadruk ligt op de homogeniteit onder moslims en te weinig aandacht is voor de grote onderlinge diversiteit.
Terecht stelt Cohen dat de islam lang niet zo nieuw is in het Westen als men over het algemeen denkt; onder andere op universiteiten bestaat hier al eeuwen aandacht voor – speciaal in Leiden. Verder pleit hij – zoals hierboven geciteerd – voor verspreiding van wetenschappelijke kennis met als doel het maatschappelijk debat te beïnvloeden. Mijn eerste reactie was positief.
Door Lenie Brouwer Als antropoloog vraag je je altijd af wat er gebeurt in dorpjes met mysterieuze namen, gelegen aan onverharde stoffige wegen, net achter de horizon. Dertig jaar geleden, als student antropologie, deed ik onderzoek in zo’n dorp, een vlekje op het platteland in het midden van Turkije. Afgelopen zomer kwam ik er terug. In mijn herinnering speelde zich een belangrijk deel van het dagelijks leven van vrouwen en meisjes rondom de dorpspomp af, daar gingen de roddels rond, en was het gezellig. Hun leven begon en eindigde bij hun dorp. Geïsoleerd voelden ze zich niet, dit was de wereld die ze kenden.
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.