By Pál Nyiri When I lecture on China and democracy, I show students excerpts from Carma Hinton and Geremie Barme’s 1992 film, The Gate of Heavenly Peace. In the film, one of the leaders of the Tiananmen Square student movement, referring to exaggerated stories of the 1989 massacre, asks: “Must we use lies to stand up to our lying enemy,” i.e. the Chinese Communist Party?
The same question arose in me on 30 March as I listened to Rebiya Kadeer, the “leader of the Uyghur people” according to the president of the Turkish Academic Student Association (TASA), which organised her appearance at the VU. He had asked me, as a “China scholar,” to speak at this event, which he called a “symposium”, on the situation of the Uyghur people in China.
33 Comments
Het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost (voorheen meestal Bijlmer genoemd) heeft ongeveer 25 000 autochtone en ongeveer 55 000 allochtone inwoners, die voor een groot deel afkomstig zijn uit voormalige koloniën in Afrika en het Caribische gebied. Het stadsdeelbestuur vindt dat de bewoners trots op hun wijk moeten zijn, en zich er thuis moeten voelen. Een van de middelen om de buurt te verheffen is het plaatsen van kunst. Zo is op het nieuwe marktplein een beeld neergezet van de Surinaamse schrijver en verzetsstrijder Anton de Kom. Dit beeld moet de identificatie met de buurt en het zelfbeeld van de bewoners, in elk geval van de Surinamers onder hen, verhogen. Maar doet het dat?