Door Edien Bartels. Naema trouwde toen ze vijftien was. Haar vader had haar huwelijk geregeld. Ze zag haar man voor het eerst op haar trouwdag. Ze dacht: “oh nee, toch niet hem. Hij was toen…
Leave a CommentTag: VU
Door Lotte Dijkstra Maandagochtend, 1 september 2015. Ik kom rechtstreeks uit mijn functie als productie medewerker bij het Noorderzon Performing Arts Festival in Groningen gerold, om mij te storten in een hele andere rol, namelijk die van student. Van de lakens uitdelen en delegeren naar braaf in de schoolbanken luisteren naar ‘meester Ton’ – al wordt ons al snel geleerd dat het geen meester is maar professor, geen les maar college en geen school maar universiteit. We horen nu bij de crème de la crème van het onderwijs en daar mogen we trots op zijn.
Ik zit naast een vrolijke jongeman die uitspraken doet als “een bevlogen docent” en “het lijkt me enorm interessant”. Ik sluit me hierbij aan en kijk voorzichtig rond. Veel dames, weinig mannen. Het is rustig in de collegezaal en zodra de docent begint met het college is het stil. Ik vraag me af wie er net als ik de pre-master doen. De jongen naast kijkt nogal verbaasd wanneer hij mijn leeftijd hoort, ik neem aan dat hij een eerstejaars student is. Na deze eerste les loop ik ietwat verloren het grote grijze gebouw uit op weg naar het station. Gelukkig weet ik inmiddels de juiste weg.
4 Comments
- foto: Mike Crosland
Door Eva de Jong.
Momenteel volgen derdejaars bachelorstudenten Antropologie het vak ‘Professionele en Thematische Oriëntatie’ onder leiding van Lenie Brouwer. Dit vak heeft als doel studenten bewust te maken van hun potenties en de mogelijkheden op de arbeidsmarkt. Één mogelijk perspectief is promoveren, net Donya Alinejad. Zij verdedigde op 16 februari 2015 haar proefschrift ‘Next Generation Diaspora: The formation of Iranian American-ness among second generation migrant internet users in Los Angeles. De derdejaars studenten waren erbij.
Iraanse Diaspora
Donya promoveerde op haar proefschrift over de Iraanse diaspora in de Verenigde Staten en de vorming van virtuele gemeenschappen door middel van internet. Via het begrip identiteit onderzocht zij hoe internet het dagelijks leven van de Iraanse tweede generatie in de Verenigde Staten beïnvloedt. Volgens Alinejad zijn internationale betrekkingen op internet sterk geïndividualiseerd en weerspiegelt de virtuele wereld hun politieke overtuigingen. Daarnaast onderzocht zij welke invloed offline Iraanse gemeenschappen hebben op internet en wat hun invloed is op de politieke verhoudingen tussen Amerika en Iran. Alinejad concludeert in haar proefschrift dat Iraanse-Amerikanen internet gebruiken om zich zowel te distantiëren van Iran als om verbinding te houden met Iran. Door middel van internet is de Iraanse diaspora in de Verenigde Staten steeds meer een cultureel centrum voor gemigreerde Iraniërs die verspreid over de wereld wonen.
Door Ton Salman,
namens het webteam StandplaatsWereld
Op 23 september 2013 publiceerde de onderzoekscommissie die door het College van Bestuur van de VU was ingesteld om beschuldigingen van wetenschappelijk bedrog gepleegd door hoogleraar Mart Bax, in de periode vanaf de jaren 1980 tot 2001, te onderzoeken, haar eindrapport. Het rapport wijst erop dat de affaire niet alleen om de reputatie van de betrokken antropoloog draait, maar ook de antropologie als zodanig raakt, en daarnaast vragen oproept over de institutionele context waarin betrokkene werkzaam was, over academische verhoudingen en collegialiteit. Ten overvloede: de betrokken antropoloog was werkzaam op onze afdeling – tot 2001.
Onderstaande tekst is een reactie op de kwestie als geheel, gebaseerd op overleg met enkele collega’s uit de afdeling.
Onder de veelzeggende titel De managersuniversiteit is failliet. Tijd voor verandering! organiseerden de Verontruste VU’ers vorige week een symposium.
Enkele aanleidingen volgens de flyer:
Docenten die bezwijken onder de bureaucratie (ten koste van hun onderwijstaak), onderzoekers die hard met elkaar concurreren om onderzoeksgelden , ondersteunend personeel dat wordt beschouwd als overbodig, en studenten die steeds vaker in grote groepen onderwijs krijgen. En ook: aan McDonald’s ontleende managementmodellen, megalomane bouwplannen, bestuurders met topsalarissen.
Zie hier de zegeningen van het huidige bestuursmodel aan de Nederlandse universiteiten. Hoe moet en kan het anders? De Verontruste VU’ers trappen af. Te beginnen bij de VU.
Leave a Comment
Door Herbert Ploegman. Hoe de fysieke omgeving op ons inwerkt en boodschappen bevat, komt niet altijd aan de oppervlakte. In een vertrouwde context helpt het afwijkende soms om ontdekkingen te doen. Zo drong een beeld bij het hoofdgebouw van de Vrije Universiteit zich op een avond, na een dag werken, aan mij op. De foto die ik ervan maakte vertelt ons iets over de visie van de universiteit op de ruimte waarin kennis wordt geproduceerd.
Op de foto is te zien hoe de ‘Vrije Plakpaal’ op het bordes voor de universiteit wordt gereinigd. Ondanks de communicatieve functie van de paal had ik hem met zijn wirwar van oproepen en ‘verleidelijke’ uitnodigingen eerder over het hoofd gezien. Pas in deze uitzonderlijke toestand werd ik hem gewaar. Bovenaan zat een centimeters-dikke laag aanplakbiljetten als een huid om de paal geplakt, terwijl het onderste deel tot de metalen beplating toe kaal was en het papier er als natte pulp onder lag. Ik vond het er, in de halfbakken toestand waarin het die avond was achtergelaten, vies en chaotisch uitzien; een grove stijlbreuk met de omgeving.
Leave a Comment
Freek Colombijn is als antropologie docent aan de VU gevolgd door Kahliya Ronde die er een verslag van schreef voor Kennislink.nl. Zij deelt haar observaties uit de collegezaal waar Freek de studenten met antropologie en magie betoverde waarna hij ook nog bevlogen uiteenzette waar het in onderwijs aan de universiteit nu eigenlijk over gaat: kritisch nadenken.
Door Kahliya Ronde De universiteit: niet alleen een plek voor baanbrekend onderzoek, maar ook een ware opleidingsfabriek. Wie zijn de kneders en vormers van de nieuwe generatie academici? Waar hangen studenten aan de lippen van hun docent, en waar vallen ze in slaap? Kennislink neemt de proef op de som en gaat terug naar de collegebanken. Deze keer bij Freek Colombijn, antropoloog aan de VU. “Als een student de universiteit een school noemt, corrigeer ik hem. Universitair onderwijs is bijzonder.”
Freek Colombijn houdt van de antropologie. Onmiskenbaar. Zijn college gaat over de sociale psychologie als – zoals dat zo mooi heet – verklaringsmodel voor menselijk gedrag. Maar eigenlijk spreekt hij tijdens de anderhalf uur dat het college duurt vooral over de verschillen tussen sociale psychologie en culturele antropologie. Colombijns voorkeur is duidelijk.
Leave a Comment
By Pál Nyíri I have received a nicely designed and expensively printed booklet in the mail. It contains a synopsis written by Nicolien Zuijdgeest. This is based on a much more extensive research report by Lucy Kortram and published by the VU’s Onderwijscentrum, entitled Multiculturele competenties. Since “diversity is our business” — to borrow a chapter title from Ulf Hannerz’s latest book – I think we in the departments of Social and Cultural Anthropology, Communication, Organisation and Management, and History should take time to read this report and comment on it. I hope this post will elicit responses from colleagues who work in this particular field.
Leave a Comment
By Pál Nyiri I have recently received an email from the Onderwijscentrum VU (also known as the Centre for Educational Training, Assessment and Research, or CETAR) announcing a training called ‘intercultureel werken in het onderwijs’ (Working interculturally in education). In Seeing Culture Everywhere, Joana Breidenbach and I painted a critical, perhaps even somewhat unkind, picture of the intercultural communication (IC) business, arguing that it often amounts to little more than ethnic stereotyping couched in pseudo-scientific terms like Geert Hofstede’s “cultural dimensions”. At the same time, we acknowledge that there is a useful kind of IC training, which focuses on making participants reflect on the inherent cultural biases of their own practices they might see as universal.
1 Comment