Door Esther Platteeuw Op een warme dag in maart loop ik in de straten van Jinja Town op weg naar het internetcafé ‘The Source’. Met Oegandese radiomuziek in mijn oren zonder ik me af van de blikken, handgebaren en het ‘Mzungu’ geroep waar je als blanke veel mee geconfronteerd wordt in deze Afrikaanse stad. Ik ben net een straat overgestoken waarna mijn aandacht van een Oegandees popliedje naar de realiteit op straat wordt getrokken, ‘Esther’, ‘Esther’ hoor ik opeens. Automatisch draai ik mijn hoofd om en zie daar de stralende lach van een Ugandese meid van ongeveer dezelfde leeftijd als ik. Een gevoel van schaamte komt op omdat ik haar niet meteen herken, terwijl zij mijn naam wel kent. Na een paar tellen van onbegrip en vliegensvlug nadenken, besef ik dat een vriendin voor me staat. “Oh, it’s you, Fatima!”, zeg ik enigszins opgelucht. “Yeah, it’s me”, reageert ze, “I changed my hair, haha”.
Leave a Comment
