Door
Tag: migranten
Door
Door Eva de Jong.
Momenteel volgen derdejaars bachelorstudenten Antropologie het vak ‘Professionele en Thematische Oriëntatie’ onder leiding van Lenie Brouwer. Dit vak heeft als doel studenten bewust te maken van hun potenties en de mogelijkheden op de arbeidsmarkt. Één mogelijk perspectief is promoveren, net Donya Alinejad. Zij verdedigde op 16 februari 2015 haar proefschrift ‘Next Generation Diaspora: The formation of Iranian American-ness among second generation migrant internet users in Los Angeles. De derdejaars studenten waren erbij.
Iraanse Diaspora
Donya promoveerde op haar proefschrift over de Iraanse diaspora in de Verenigde Staten en de vorming van virtuele gemeenschappen door middel van internet. Via het begrip identiteit onderzocht zij hoe internet het dagelijks leven van de Iraanse tweede generatie in de Verenigde Staten beïnvloedt. Volgens Alinejad zijn internationale betrekkingen op internet sterk geïndividualiseerd en weerspiegelt de virtuele wereld hun politieke overtuigingen. Daarnaast onderzocht zij welke invloed offline Iraanse gemeenschappen hebben op internet en wat hun invloed is op de politieke verhoudingen tussen Amerika en Iran. Alinejad concludeert in haar proefschrift dat Iraanse-Amerikanen internet gebruiken om zich zowel te distantiëren van Iran als om verbinding te houden met Iran. Door middel van internet is de Iraanse diaspora in de Verenigde Staten steeds meer een cultureel centrum voor gemigreerde Iraniërs die verspreid over de wereld wonen.
Door
Maar zo makkelijk gaat dat allemaal niet, merkte ik al snel. Hoewel de studenten BEAM niet hoeven te betalen om lessen te volgen, hebben zij vrijwel allemaal hulp nodig van leraren en sponsoren om hun leven in Thailand te kunnen bekostigen en de GED te kunnen behalen. Ze komen namelijk allemaal uit arme gezinnen in Myanmar en hun ouders kunnen zelf niets bijdragen. Veel studenten wonen in gebouwen naast de school, waar zij een kamer met een tweepersoons bed en een klein badkamertje, zonder WiFi of warm water, met vier mensen delen. Studeren aan de universiteit kan alleen wanneer de studenten een beurs krijgen. De leraren die aan BEAM verbonden zijn helpen hen met het schrijven van de aanvraag voor een beurs. “You need to say that you plan to go back to Birma and help your community” is een zin die steeds terug komt bij het schrijven van de aanvragen. De Thaise overheid geeft alleen beurzen aan migranten die beloven terug te gaan naar hun eigen land om daar hun landgenoten te helpen met de nieuw verkregen kennis.
3 Comments Door
Terwijl Europa op zijn kop stond na de aanslagen in Parijs was ik op werkbezoek in Indonesië. Ook daar was de aanslag voorpaginanieuws, maar de roering was niet te vergelijken met de storm die in Europa woedde. Toen ik terugkwam was het stof enigszins neergedaald en kon ik met enige distantie de commentaren tot mij nemen. Mij bekroop al snel een gevoel van déja-vu, maar meer nog was ik geschokt over oppervlakkigheid van het debat (enkele bekende uitzonderingen daargelaten), de neiging elkaar te overschreeuwen of te overtroeven met niets zeggende oneliners (de meest gehoorde op dit moment: ‘niet elke moslim is terrorist, maar elke terrorist is wel moslim’), en het volledig langs elkaar heen praten van de lange rij deskundigen. Ik moet na enkele weken constateren dat wat de analyses betreft we geen millimeter zijn opgeschoten. Niets nieuws onder de zon, geen poging een stap verder te komen. Je kunt de opeenvolging van gebeurtenissen na de aanslagen bijna naadloos vertalen naar de nadagen van de moord op Theo van Gogh tien jaar geleden.
Door
Jemen staat niet bekend als een immigratieland maar sinds het begin van de jaren negentig, toen de burgeroorlog in Somalië uitbrak en het dictatoriale regime van Mengistu om ver werd geworpen, is de stroom vluchtelingen en migranten uit de Hoorn van Afrika sterk toegenomen. Jemen is het enige land op het Arabisch Schiereiland dat het Vluchtelingenverdrag van de Verenigde Naties heeft ondertekend, en Somaliërs worden door de UNHCR direct als vluchteling geregistreerd in Jemen. Ethiopische migratie bestond tot voor kort vooral uit jonge vrouwen die als arbeidsmigranten naar Jemen kwamen om als dienstmeisje voor de gegoede middenklasse in de grote steden te werken. Sinds het uitbreken van de “Arabische lente” in 2011 is de situatie erg veranderd.
3 CommentsDoor
Halsema zegt in eerste instantie zinnige dingen. Zo begint ze haar relaas dat er in Nederland vooral ‘over’ moslima’s gesproken wordt, dat moslima’s zelf onzichtbaar zijn en dat zij ze daarentegen een stem wil geven. Kortom, deze witte seculiere feministische vrouw biedt wel een podium aan moslima’s. Het klinkt misschien wat maternalistisch, maar och, Rome is ook niet in één dag gebouwd. We moeten deze documentaireserie een kans geven en niet meteen in cynisme vervallen.
Als kijker – vooral Marokkaanse moslima’s om wie het allemaal toch lijkt te draaien – zijn we natuurlijk benieuwd naar de stem van ‘de’ moslima. Maar al gauw lijkt het programma daar niet over te gaan. Uiteraard komt er wel een ‘moslima’ in beeld, maar haar stem horen we nauwelijks. Het is Halsema’s stem die daar steeds –peinzend, vragend, giechelend, verdrietig, en stout- overheen walst. Het programma gaat namelijk vooral over Halsema, die al vanaf de lagere school (toe maar!) een liberale en ideologische opvatting over emancipatie had. Het gaat over Halsema’s atheïstische vrijgevochten opvoeding en, inderdaad zoals ze zelf eerlijk toegeeft, haar vooroordelen. Die worden niet ontkracht zoals verwacht. Integendeel, ze staan centraal in het programma en díe vooroordelen worden nu juist net als meetlat gebruikt om de stemmen van moslima’s in te kaderen.
3 CommentsEen
Door Emmaly Berghuis Terwijl ik in de leefwereld van mijn informanten duik–grotendeels Marokkaanse vrouwen– leer ik misschien nog wel het meest door zelf een soort migrant te zijn in hun wereld. Ik geniet van lekker Marokkaans eten en gezelligheid in de moskee en bij de vrouwencentra. Ik heb nu een paar keer Arabisch les gehad bij iemand thuis. Ik merk dan de frustratie en tegelijkertijd de voldoening van het leren van een vreemde taal en schrift. Ook heb ik iets geproefd van het moeten aanpassen aan een samenleving die niet is ingesteld op jouw gewoontes. Zo was ik mee met een uitje naar het Leidse Volkenkunde museum naar de tentoonstelling over de hadj naar Mekka. Uitrustend in de lounge rond het middag uur kwam er een discussie in het Arabisch. Na een tijdje legde iemand aan mij uit dat het tijd voor gebed was en dat de discussie ging over waar dat te doen en over de zon en welke kant op het oosten was. Dingen waar ik me normaal niet mee bezighoud maar voor hen een heel gewoon deel van elke dag.
2 CommentsNaast Bole Airport, het internationale vliegveld in Addis Abeba, is een groot terrein waar teruggekeerde migranten uit Saoedi-Arabië worden opgevangen. Sinds november 2013 zijn er zo’n 150.000 Ethiopische migranten met behulp van internationale organisaties en NGOs, zoals de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM), het Internationale Rode Kruis en UNICEF, gerepatrieerd. De exodus van migranten is begonnen toen de Saoedische overheid met geweld ongedocumenteerde migranten arresteerde, na een amnestie-periode van zeven maanden, en daarbij ook doden vielen. Terwijl veel andere overheden hun burgers al voor het aflopen van de amnestie-periode hadden gerepatrieerd, besloot de Ethiopische overheid dit pas te doen toen het geweld de pan was uitgerezen. Vorige week bracht ik een bezoek aan het opvangcentrum, en sprak met een aantal Ethiopische remigranten.
1 Comment